Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πμανιπσητετο του Κμτρπιαιζ, δεν πεαιζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμαμρά μσέα σε μία λξηέ, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενιαί στη στωσή θσέη.
Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και να μροπετίε να τις δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξηέ αλλά την λξηέ σαν σνύλοο.
Έστι και η εσυοίξα υλοπγίεζοι μνοό την αρδίτναση το σονύλου κι όχι κενόθαος αμοτόυ ξωχεσριτά.
Ο αώγνας των κοταίωκν της Κραεταές τιερς εατκο μρεες τρωα εαινι ακνίτηος γατίι εμιτσαε οόλι εντίοαν της χσωετηθροης ΧΤΥΑ στο Οκατσρορβιο.
Εσταμιε το σνυολο και η εσουίξα μας δεζιαβαι, μας υγιζοπολοει, μας φατοβαι.
Γι' ατυό σαπρτειωμυς ετρχαι στυνμοα η ώρα της διωσηακις...
