Είναι κάποιες ημερομηνίες που μας έχουν στιγματίσει. Η 8η και η 9η Φεβρουαρίου 2011 είναι δύο ημέρες πολύ σημαντικές για όσους τις βιώσαμε και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του Αγώνα. Τόσο η εισβολή των ΜΑΤ μέσα στην Κερατέα όσο και η μεγαλειώδης συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων στην κεντρική πλατεία της Κερατέας και η πορεία προς το μπλόκο που ακολούθησε ήταν δύο κομβικά σημεία στην πορεία των 128 ημερών. Στην ουσία, αποτέλεσαν την αρχή του τέλους της παρουσίας των αστυνομικών δυνάμεων στον τόπο μας. Αυτές οι ημέρες, ωστόσο, αποτελούν μία καλή αφορμή να σκεφτούμε τι κάναμε λάθος. Μία ειλικρινής και ανοικτή συζήτηση που θα αφορούσε τους λανθασμένους χειρισμούς και τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτούς είναι απαραίτητη και θα έπρεπε να είχε γίνει καιρό πριν. Αυτό απαιτεί θάρρος και διάθεση αυτοκριτικής από τους εμπλεκομένους. Δυστυχώς, δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Όταν ο αντίπαλος είναι ισχυρός, όσο πληγωμένος και αν είναι, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του και πάντα υπάρχει η πιθανότητα να επανέλθει.
Όλα έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια;
Νωρίς το
πρωί της 21ης Δεκεμβρίου 2017 βρισκόμασταν έξω από το Δημαρχείο Κερατέας.
Περιμέναμε το πούλμαν που θα μας μετέφερε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Ήταν η τελευταία ημέρα της δίκης των 7 συμπολιτών μας για τα γεγονότα
της 8ης Φεβρουαρίου 2011. Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης είναι πλέον
γνωστό. Στο διπλανό καφέ μία παρέα από εμάς εξηγούσαμε
σε κάποιους περαστικούς και γείτονες το πόσο σημαντική είναι αυτή η
δίκη και εκδηλώναμε την αγωνία μας για το αποτέλεσμά της. Τότε, ένας "κύριος"
με ύφος παντογνώστη μάς είπε το εξής: «Έλα, μωρέ, πώς κάνετε έτσι; Αφού
όλα έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια...»
Όλα έχουν τελειώσει, εδώ και χρόνια...
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον εν λόγω "κύριο" γι' αυτή τη φράση, κι ας έχει άδικο. Η άποψη πως «όλα έχουν τελειώσει» επικράτησε αμέσως μετά την αποχώρηση των ΜΑΤ. Καλλιεργήθηκε και επιβλήθηκε στην κοινή γνώμη από την τότε τοπική αρχή και παγιώθηκε από τους μέχρι σήμερα αδιάφορους εκπροσώπους της βασιλόπιτας και του πανηγυριού. Έπρεπε η κοινωνία της Κερατέας να ηρεμήσει, να ησυχάσει, να μην αντιδρά, όχι μόνο να ξεχάσει ότι είχε συμβεί αλλά και να πιστέψει πως όλα είχαν τελειώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το ευφυολόγημα «Πρέπει να έχουμε πρόταση για τα παιδιά μας που είναι στα δικαστήρια» αποτέλεσε το κύριο επικοινωνιακό επιχείρημα στην προσπάθεια επιβολής στην κοινή γνώμη της αντιπρότασης (Φοβόλες) ως της μόνης επιλογής για την οριστική λύση του προβλήματος. Είναι καταγεγραμμένες τόσο σε συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου όσο και της Συντονιστικής Επιτροπής οι απαξιωτικές τοποθετήσεις των αρμοδίων για τις δικαστικές αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Λαυρίου και του Πρωτοδικείου Αθηνών. Αυτές οι αποφάσεις, ωστόσο, αποδεικνύουν ότι το έργο ήταν παράνομο και ότι ο Αγώνας των κατοίκων της Κερατέας ήταν νόμιμος και δίκαιος. Σε όλες τις δίκες μέχρι σήμερα αυτές οι αποφάσεις έχουν αποτελέσει ισχυρό χαρτί στην υπερασπιστική γραμμή και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην έκβασή τους. Αντιθέτως, σε καμία δεν έχει χρησιμοποιηθεί η αντιπρόταση «για τα παιδιά μας»...
Αυτή η πολιτική επιλογή οδήγησε όχι μόνο στον
εφησυχασμό της τοπικής κοινωνίας, αλλά και στη διάλυση των οργάνων της Συντονιστικής και της Γραμματείας, όπως τις ξέραμε μέχρι τότε. Οι
λίγοι που επέμειναν να αντιδρούν χαρακτηρίστηκαν το λιγότερο γραφικοί. Η
κυβέρνηση και ο Σγουρός πήραν τόσο σοβαρά την αντιπρόταση αυτή, ώστε ο Σγουρός μέσω της
οικονομικής επιτροπής της Περιφέρειας Αττικής έδινε συνεχείς παρατάσεις για την κατασκευή του έργου, με τελευταία την 6η παράταση για
την κατασκευή του ΧΥΤΑ στην Κερατέα τον Ιούλιο του 2014, κι ενώ είχε ήδη ηττηθεί στις
Περιφερειακές Εκλογές ενάμιση μήνα πριν.
Η μόνη νομοθετική παρέμβαση που θα
έλυνε το ζήτημα, όχι μόνο για την Κερατέα αλλά και για τις άλλες
περιοχές, θα ήταν, όχι η τροποποίηση του άρθρου 33 του νόμου 3164/2003 όπως έγινε, αλλά η
κατάργησή του. Το μόνο που κατάφεραν οι πρόθυμοι να συντάξουν και να
ψηφίσουν την τροπολογία βουλευτές της περιοχής ήταν να προσθέσουν έναν δεύτερο χώρο στην Κερατέα, διατηρώντας παράλληλα τους άλλους
χώρους στις υπόλοιπες περιοχές. Αν είχε γίνει η κατάργησή του, το πρόβλημα θα είχε λυθεί για όλους τους υποψήφιους χώρους. Οι ίδιοι βουλευτές που βρίσκονταν διαχρονικά
"κοντά μας" και παρέλαυναν στα μπλόκα πάντα δυναμικοί, λαλίστατοι και
φωτογραφιζόμενοι, τώρα αντιστέκονται ορθώνοντας, υποκριτικά, τα στήθη στις υπόλοιπες επιλεγμένες περιοχές.
Όλα έχουν τελειώσει εδώ και χρόνια...
Κάτι άλλο που αγνοούσε ο "κύριος" είναι πως για τους κατηγορουμένους και τις
οικογένειές τους δεν έχει τελειώσει τίποτα. Δεν θεωρείται κάτι τελειωμένο γι' αυτούς τους ανθρώπους
όταν βαρύνονται με σοβαρές κατηγορίες και δύο φορές το μήνα
πρέπει να δίνουν το παρόν στο οικείο αστυνομικό τμήμα εδώ και 7 χρόνια. Δεν έχει τελειώσει τίποτα όταν η πλειονότητα των αστυνομικών, μαρτύρων κατηγορίας, επιμένουν στις κατηγορίες και επιθυμούν την τιμωρία των κατηγορουμένων. Ξεχνάμε ότι στη θέση τους θα μπορούσε να είναι ο κάθε ένας από εμάς. Ξεχνάμε πως στο πρόσωπο του κάθε κατηγορουμένου διώκεται η πόλη μας και ο Αγώνας.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να ολοκληρωθεί και η τελευταία δίκη.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να καταργηθεί το άρθρο 33 του νόμου 3164/2003.
Ο
Σγουρός, ο κάθε Σγουρός και όποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από τέτοια
έργα δεν εφησυχάζουν ποτέ. Προετοιμάζονται και περιμένουν τον κατάλληλο χρόνο να κινηθούν. Και μέχρι τότε θα έχουν φανερωθεί και οι εδώ πρόθυμοι να συμβάλλουν στην "ανάπτυξη της περιοχής", να ζητήσουν βιογραφικά και να τάξουν δουλειές. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν...
Γι' αυτό οφείλουμε να θυμόμαστε, τουλάχιστον ημέρες σημαντικές όπως η 8η και η 9η Φεβρουαρίου 2011, τι έχουμε καταφέρει. Ήταν οι δύο ημέρες που κερδίσαμε οριστικά τον φόβο και την τρομοκρατία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν ξεχνάμε και απαξιώνουμε αυτά που έχουμε καταφέρει. Και επιστρέφει ως τιμωρός...
Αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να προοδεύσουμε ως κοινωνία, οφείλουμε να πάψουμε να κρύβουμε ό,τι δυσάρεστο κάτω από το χαλί. Οφείλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να προετοιμαζόμαστε για τη συνέχεια.
Μπορούμε να θυμηθούμε τι συνέβη 7 χρόνια πριν επιλέγοντας τους παρακάτω συνδέσμους:
https://antixyta.blogspot.gr/2012/02/8-2011.html
https://antixyta.blogspot.gr/2011/02/blog-post_10.html
Κλείνοντας, παραθέτουμε την προσωπική περιγραφή ενός εκ των συλληφθέντων εκείνης της ημέρας, για να καταλάβουμε τι σημαίνει πως «όλα έχουν τελειώσει»:
«Γύρισα πίσω από την δουλειά και είδα κόσμο κοντά στο αστυνομικό τμήμα, λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου. Είχα μάθει πως είχαν πιάσει τον Κωστή και είχε δημιουργηθεί αναστάτωση. Η διμοιρία έκανε έφοδο, σκόνταψα και έπεσα στον δρόμο. Ένοιωσα ένα βάρος στην πλάτη μου και δυσκολευόμουν από την πίεση να αναπνεύσω. Είχε πέσει πάνω μου ένας ματατζής αρκετά μεγαλόσωμος. Ήρθαν κι άλλοι και άρχισαν να με χτυπούν και να με βρίζουν. Με έσυραν αρκετές δεκάδες μέτρα, με αποτέλεσμα όλη η δεξιά πλευρά του σώματός μου να έχει καεί, εκτός από το σημείο που φορούσα τη ζώνη. Με έβαλαν στην κλούβα κι εκεί όποιος έμπαινε μέσα με χτυπούσε. Το ίδιο συνέβη και με τους άλλους που είχαν συλλάβει. Εκεί μου έσπασαν και το χέρι. Με μετέφεραν αργότερα στο Ελληνικό με περιπολικό. Σε όλη τη διαδρομή είχαν ανοικτό το παράθυρο. Από το πρήξιμο και τα αίματα στα χέρια μου δεν μπορούσαν να μου πάρουν αποτυπώματα. Δεν μου επέτρεψαν να με δει γιατρός. Μετά από δύο ημέρες και έπειτα από απειλές της οικογένειάς μου και του δικηγόρου ότι θα μηνυθούν μας μετέφεραν στο Νοσοκομείο Γεννηματάς σαν να ήμασταν οι μεγαλύτεροι εγκληματίες....»
Συνεχίζουμε...
