«Μπαμπά, πότε θα πιάσουμε τους κακούς που έκαψαν το μπλόκο μας;»
Αυτά ήταν τα λόγια μιας τετράχρονης προς τον πατέρα της, ο οποίος πόνεσε το ίδιο μαζί με τα παιδιά του, μετά τον εμπρησμό του «ΑΠΑΡΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ» το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου 2012.
«Τα παιδιά μου εδώ ξεκίνησαν να παίζουν και να κοινωνικοποιούνται. Εδώ έμαθαν τι
σημαίνει αλληλεγγύη και αγώνας. Εδώ αγάπησαν τον τόπο τους και τους ανθρώπους του. Εδώ γίναμε όλοι μια μεγάλη οικογένεια...»
Ο ίδιος πατέρας σήμερα το πρωί μας μετέφερε τα ευχάριστα νέα: «Το ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ είναι πάλι στη θέση του!!!»
Είχαμε γράψει εκείνες τις ημέρες: «Τα σύμβολα δεν καίγονται, ζουν για πάντα…»
Έτσι είναι.
Είτε φτιαχνόταν ξανά, είτε όχι το «ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» δεν πρόκειται να έσβηνε ποτέ απ’ τις καρδιές μας. Ούτε ο συμβολισμός του, ούτε οι μνήμες των όσων ζήσαμε εκεί. Το ότι υπάρχει ξανά δείχνει το πείσμα, την επιμονή και την πίστη των κατοίκων πως όσο διαρκεί ο αγώνας, μέχρι να φτάσουμε στην τελική δικαίωση, θα είμαστε όλοι εκεί. Όλοι εκείνοι που αγωνίστηκαν και σέβονται τις θυσίες που έχουν κάνει, έχουν υποχρέωση να το προστατεύσουν. Αυτός ο χώρος συμβολίζει όλα όσα έγιναν. Και σε νέα ενδεχόμενη απόπειρα εμπρησμού, να είναι σίγουροι οι δράστες, πως δεν θα ξεφύγουν όπως την προηγούμενη φορά.
Όποιοι κι αν είναι εκείνοι που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία, νοιώθουμε την ανάγκη από αυτό το ιστολόγιο να τους εκφράσουμε το θαυμασμό και τις ευχαριστίες μας. Θύμισαν, όχι μόνο σ’ εμάς, σε όλους, πως αυτή η κοινωνία έδωσε έναν αγώνα καθαρό, με πρόσωπο και ψηλά το κεφάλι. Με αξιοπρέπεια, γενναιότητα, αυταπάρνηση και πάντοτε χωρίς φόβο.
Κι έτσι συνεχίζουμε…
Κλείνοντας, αναδημοσιεύουμε μία Αφιέρωση που έρχεται έναν χρόνο πριν περίπου. Πάντα διαχρονική και επίκαιρη...
Αφιερωμένο...
σε όσους ρισκάρουν, γιατί πιστεύουν
σε όσους πονούν, αλλά δε σταματούν
σε όσους αγωνίζονται, γιατί θα κερδίσουν
σε όσους προσπαθούν να επιβληθούν, αλλά φεύγουν με σκυμμένο το κεφάλι
σε όσους πουλιούνται, γιατί στο τέλος θα πληρώσουν
Υ.Γ. - Μετά από αυτό το δώρο, βρισκόμαστε όλοι μαζί την Κυριακή το πρωί στις 11 να το δούμε και να συζητήσουμε ξανά σ' αυτό το χώρο, μετά από σχεδόν 2 μήνες...
