Δύο κείμενα που αξίζει να να διαβάσουμε. Το πρώτο είναι του κ. Βαγγέλη Ραπτόπουλου από τη σημερινή Ελευθεροτυπία και το δεύτερο μας το έστειλε ο κ. Στάθης Παπαγιαννίδης
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Κερατέα
ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΥ (vangelisraptopoulos.wordpress.com)
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ στα σκοτεινά. Μπροστά μας, από το οδόφραγμα των ΜΑΤ, εκτοξεύεται κάθε τόσο μια λεπτή, πράσινη, φωτεινή ακτίνα, που χορεύει γύρω και πάνω μας.
Είναι Κυριακή βράδυ, μετά τις εννιά, και δεν υπάρχει κανείς άλλος ανάμεσα σ' εκείνους και σ' εμάς. Ο Γιώργος μού είχε πει ότι τα βράδια γίνονται επεισόδια, οι εξεγερμένοι κάτοικοι και οι αστυνομικοί ανταλλάσσουν βρισιές, μολότοφ και δακρυγόνα. Κι όμως, απόψε είναι ήσυχα. Κάνει κρύο κι έχει πολλή υγρασία. «Από το διπλανό ποτάμι» μου εξηγεί ο φίλος μου από τον στρατό, με τον οποίο διατηρήσαμε επαφή, έστω και αραιή. Χάρη σ' αυτόν βρίσκομαι τώρα εδώ, ανάμεσα στους ξεσηκωμένους Κερατιώτες και στις δυνάμεις των ΜΑΤ. Από τότε που οι κάτοικοι απέκλεισαν τη λεωφόρο Λαυρίου, με σκοπό να ματαιώσουν τα σχέδια για τη χωματερή κοντά στον παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου, ο Γιώργος μού τηλεφωνούσε και μου έδινε αναφορά, καλώντας με παράλληλα να πάω και να δω με τα ίδια μου τα μάτια πώς έχουν τα πράγματα. Και να, που ήρθα.
Τελικά, πριν φτάσουμε στο τείχος των ΜΑΤ, κάνουμε μεταβολή και επιστρέφουμε προς το οδόφραγμα των κατοίκων. Ο Γιώργος έχει δει το σκηνικό και στο φως της μέρας, αλλά για μένα όλα είναι άγνωστα και φοβιστικά. Λογαριάστε και την υγρασία που με έχει διαποτίσει. Του ζήτησα, λοιπόν, να γυρίσουμε στο παράπηγμα με την αναμμένη ξυλόσομπα, όπου βρίσκουν καταφύγιο οι Κερατιώτες. Με κερνάνε τσίπουρο, τυρόπιτα κι αλμυρά κουλουράκια. Στον έναν τοίχο είναι στερεωμένα τα δημοσιεύματα που αφορούν τον αγώνα τους, από τα οποία με εντυπωσιάζει μια ολοσέλιδη γελοιογραφία-κόμικ του Γιάννη Ιωάννου από το «Εθνος». Οι παριστάμενοι είναι ηλικιωμένοι ή πολύ νεαροί, απουσιάζει η μέση ηλικία. Ή, μάλλον, οι συνομήλικοί μας είναι απέξω, σχηματίζουν πηγαδάκια όπου κουβεντιάζουν και γελάνε. Νωρίτερα, ο Γιώργος με είχε προειδοποιήσει: «Μείνε κοντά μου. Ερχονται και ασφαλίτες με πολιτικά και, αν σε περάσουν για τέτοιον, θα φας ξύλο!» Οσο για τους ηλικιωμένους, πώς γίνεται οι φιλήσυχοι αυτοί ασπρομάλληδες να μεταφέρουν από τα σπίτια τους άδεια μπουκάλια μπίρας ή κρασιού για να φτιαχτούν μολότοφ;
Σε λίγο, έρχεται να κάτσει μαζί μας κι ο Σταμάτης, τον οποίο γνωρίζω επίσης, όχι από τον στρατό, αλλά από μια παλαιότερη εκδήλωση για τα βιβλία μου στον πολιτιστικό σύλλογο Κερατέας. Με αληθινή δίψα, ο Σταμάτης με ρωτάει τι ακούω στην Αθήνα για τον αγώνα τους και του απαντάω ειλικρινά: «Από τη μία, η εξέγερσή σας έχει κάτι το συμβολικό. Σαν να κάνετε αυτό που έπρεπε να έχει κάνει όλη η Ελλάδα εναντίον του μνημονίου! Κι από την άλλη, με τη μαυρίλα που έχει πλακώσει λόγω της οικονομικής κρίσης, κανείς δεν νοιάζεται για τα δικά σας». Τους αναφέρω και κάτι ακόμα που είχα ακούσει για το παρκάκι στα Πατήσια -Κύπρου και Πατησίων-, κάτι που ισχύει απολύτως και για την Κερατέα. Οταν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μιας πυκνοδομημένης συνοικίας ξεσηκώνονται και ζητάνε ένα παρκάκι για να παίζουν τα παιδιά τους και ο (τότε) δήμαρχος δεν υποχωρεί, αυτό σημαίνει απλούστατα ότι η διαπλοκή του με τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλη. Αλλιώς, έστω και για λόγους ψηφοθηρικούς, θα είχε κάνει πίσω.
Σηκώνομαι να φύγω περασμένα μεσάνυχτα. Αντί να λιγοστέψουν, οι κάτοικοι μέσα κι έξω από το παράπηγμα έχουν μάλλον αυξηθεί. Το ίδιο κι όσοι σουλατσάρουν μέχρι το οδόφραγμα των ΜΑΤ. Αυτό θα πει «πάνδημη εξέγερση». Ενα αυτοκίνητο με σβησμένα φώτα σταματάει κάθετα στη λεωφόρο Λαυρίου και οι κάτοικοι ξεφορτώνουν παλιά λάστιχα που τους βάζουν φωτιά. Υπόσχομαι στον Γιώργο και στον Σταμάτη ότι θα ξανάρθω μέρα, ώστε να δω το σκηνικό στο άπλετο φως. Κι εκείνοι με διαβεβαιώνουν ότι θα με πάνε ώς το λόφο του Οβριόκαστρου, στο σημείο που φρουρείται από την αστυνομία. Εκεί όπου το κράτος θέλει να κατασκευαστεί η τεχνολογικά ήδη ξεπερασμένη χωματερή. Καθ' οδόν προς το σπίτι μου, σκέφτομαι το ηθικό δίδαγμα: όταν σε αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι, ξεσηκώνεσαι για να νιώσεις άνθρωπος.
Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι πεζογράφος
===========================================================
Που βρίσκεται η Νότια Δανία;
Η νότια Δανία βρίσκεται εκεί όπου:
- Εκμεταλλεύονται την αιολική ενέργεια στο έπακρον και τα αιολικά πάρκα είναι μέσα στις θάλασσες.
- Κάνουν άριστη διαχείριση απορριμμάτων, ακόμη και το νερό πωλείται σε χάρτινη συσκευασία, υπάρχει παντού ανακύκλωση, ειδικά εργοστάσια επεξεργασίας, διαλογής και καύσης, από τη δε ενέργεια που παράγεται από την καύση των απορριμμάτων παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα που φωτίζει τις πόλεις και θερμότητα που θερμαίνει τα σπίτια με σύστημα τηλεθέρμανσης.
- Οι άνθρωποι κυκλοφορούν παντού με ποδήλατα με μέση ωριαία ταχύτητα 20 χιλ. την ώρα. Υπάρχουν βέβαια παντού ποδηλατόδρομοι σε ένα δίκτυο 10.000 χιλιομέτρων αποκλειστικά φτιαγμένο για ποδηλάτες.
- Ντύνονται όλοι απλά και πρακτικά, δεν επιδεικνύουν τον πλούτο τους, ακόμη και τα ποδήλατά τους είναι όλα παρόμοια.
- Οι βουλευτές πηγαίνουν στο Κοινοβούλιο με ποδήλατα όπου υπάρχει και πάρκινγκ ποδηλάτων – ο μέσος όρος δε ηλικίας τους είναι κάτω των 40.
- Έξω από τη Βουλή υπάρχει μία προμετωπίδα που δείχνει ανθρώπους που σκέφτονται και αγωνιούν βασανιστικά για να λύσουν τα προβλήματα της πατρίδας τους, όχι της πάρτης τους. - Όλοι μιλάνε σε όλους στον ενικό αριθμό.
- Το μότο τους είναι ότι κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται ανώτερος από κανένα. Ο Sandemose έχει εκφράσει αυτή τη φιλοσοφία στον κανόνα: «Μη νομίζεις ότι είσαι κάποιος σπουδαίος ή ότι είσαι καλύτερος από εμάς».
- Διαβάζουν 10 φορές περισσότερα βιβλία το χρόνο απ’ ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. - Μιλούν όλοι άπταιστα αγγλικά ανεξαρτήτως ηλικίας.
- Το κράτος δίνει € 1.500 επίδομα ανεργίας για τρία χρόνια.
- Το κράτος φροντίζει ώστε το πολύ στα τρία χρόνια να έχει επιμορφωθεί ο άνεργος και να έχει ενταχθεί ξανά στην αγορά εργασίας.
- Το κράτος ζητά να αυξήσει τους φόρους ώστε να παρέχει ακόμη περισσότερες υπηρεσίες στους πολίτες.
- Οι πολίτες το δέχονται αυτό με ευχαρίστηση γιατί ξέρουν ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματα που θα πληρώσουν στους φόρους με τη μορφή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου. Σωστά το καταλάβατε: Η νότια Δανία βρίσκεται στη Δανία, λίγο πάνω από τη Γερμανία. Είναι κρίμα να μας δουλεύουν ψιλό γαζί κάποιοι πολιτικοί και να ισχυρίζονται ότι θα κάνουν την Ελλάδα τη νότια Δανία της Ευρώπης, όταν το μόνο κοινό που έχουμε με τη Δανία είναι… ότι δεν συνορεύουμε με την Πορτογαλία!
Υ.Γ.1 - Το εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων της Κοπεγχάγης βρίσκεται στο κέντρο της Κοπεγχάγης. Δεν μυρίζει, δεν ρυπαίνει, παράγει ηλεκτρική ενέργεια και θερμαίνει την πόλη.
Υ.Γ.2 - Ας καλέσουμε τον Δήμαρχο της Κοπεγχάγης να επισκεφτεί το Σούνιο, τον αρχαίο ναό του Ποσειδώνα και μετά το Οβριόκαστρο. Μετά να του εξηγήσουμε σε απλά αγγλικά – παρουσία των ΜΑΤ – ότι εδώ σκοπεύουμε να θάβουμε 300.000 τόνους σκουπίδια κάθε χρόνο. Καθώς θα τον συνοδεύουμε στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος να τον αποχαιρετήσουμε λέγοντάς του να μεταφέρει το μήνυμα ότι «φιλοδοξούμε επίσης να γίνουμε η Νότια Δανία της Ευρώπης!»
Υ.Γ.3 - Ο παλιός Καραμανλής έλεγε ότι η χώρα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο. Ο ανιψιός του την είδε σαν ένα απέραντο οβελιστήριο. Ο παλιός Παπανδρέου έλεγε ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Ο γιος του πιστεύει ότι η Ελλάδα ανήκει στους εργολάβους. Οι Λουδοβίκοι ήταν 16. Οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέου πόσοι θα ‘ναι;
Στάθης Παπαγιαννίδης Συγγραφέας
