Στο Άπαρτο Κάστρο της Κερατέας

Πλησιάζουμε τους τρεις μήνες από τότε που οι κάτοικοι της Κερατέας ξεσηκώθηκαν και η φλόγα της εξέγερσής τους, καλά κρατεί… Το «Άπαρτο Κάστρο», το μπλόκο αλλά και το στέκι τους, που στήθηκε με την εθελοντική προσφορά υλικών και εργασίας των ίδιων, γεμίζει καθημερινά από κατοίκους, κάθε ηλικίας και καταγωγής. Ντόπιους, αλλά και μετανάστες, ανθρώπους που όπως λένε οι ίδιοι άλλαξαν, μέσα από τον αγώνα που κλήθηκαν να δώσουν, για να μείνει το Οβριόκαστρο, αρχαιολογικός χώρος και να συνεχίσει να παράγει ελιές και σταφύλια, να φιλοξενεί τις γιορτές των κατοίκων και τα όνειρά τους...

Το «Άπαρτο Κάστρο», αποτελεί τόπο συνάντησης των κατοίκων για να ενημερωθούν για τις εξελίξεις, για να μιλήσουν για τα «μικρά» και «μεγάλα».

Για όσα μέχρι τον περασμένο Δεκέμβρη, συναντιόντουσαν στο καφενείο ή στα σπίτια τους ή που δεν είχαν μοιραστεί ποτέ με το διπλανό τους. Για να γλεντήσουν… Όπως την Τσικνοπέμπτη, που για τους περισσότερους ήταν η καλύτερη που έχουν ζήσει…

Εκεί βρεθήκαμε την προηγούμενη Τετάρτη (οι Στρ. Βουραζέρης, Λ. Πετροκόκκινος και Γ. Ελαφρός) για να μεταφέρουμε –όσο αυτό μπορεί να γίνει μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας– τον καθημερινό αγώνα αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα του Πριν, συζητώντας μαζί μας, για περισσότερο από τρεις ώρες. Βρήκαμε την... πόρτα ορθάνοιχτη γιατί και οι ίδιοι είναι «ανοικτοί» σε όλους όσους θέλουν να μάθουν και να συμπαρασταθούν στο αγώνα τους. Η μία πλευρά του «κάστρου», είναι γεμάτη από ανακοινώσεις, ψηφίσματα, δημοσιεύματα και φωτογραφίες - μαρτυρίες όσων έχουν γίνει τους τελευταίους τρεις μήνες. Καθένας μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του σε αυτόν τον (πάνω από πέντε μέτρα) πίνακα ανακοινώσεων. Ακόμα και οι ανεπιθύμητοι οι... ασφαλίτες, που δρουν στην περιοχή. Φωτογραφίες τους –για ευνόητους λόγους– κοσμούν ένα τμήμα

του …

Φτάνοντας στο μπλόκο, οι κάτοικοι συζητούν για την πρωϊνή ημερίδα του ΕΣΔΚΝΑ που αφορούσε τα σκουπίδια της Αττικής, στην οποία όπως έλεγε η κυρα Θεοδώρα όλοι μιλούσαν για την Κερατέα, αλλά και για τη νέα απόφαση του Ειρηνοδικείου Λαυρίου, που εκδόθηκε την προηγουμένη και απαγορεύει κάθε εργασία στην περιοχή του Οβριοκάστρου.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΒΟΥΡΑΖΕΡΗΣ

Αρκετοί μαζεμένοι γύρω από την τηλεόραση. Τα δελτία μονοπωλεί η είδηση του θανάτου των δύο αστυνομικών στου Ρέντη. «Αφού το μόνο που ξέρουν είναι το πώς να μας χτυπάνε με τα κλομπ…», μονολογεί ένας κάτοικος…

Η τηλεόραση κλείνει και η συζήτηση ξεκινά. Οι κάτοικοι θέλουν να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους. «Αγώνας μέχρι τη νίκη» τονίζει ένας, συμπληρώνοντας ότι αυτή «δεν θα αργήσει να ’ρθει». «Θα νικήσουμε, δεν υπάρχει άλλο ενδεχόμενο», δηλώνουν όλοι ιδιαίτερα αποφασισμένοι. Νιώθουν περήφανοι για τον αγώνα τους, αντιλαμβανόμενοι πως αυτός αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. «Μάθαμε την Ελλάδα τι θα πει αγώνας και τι θα πει αντίσταση» αναφέρει ο Κώστας Κ. και συμπληρώνει ότι «πιστεύουμε να τη μάθουμε και τι θα πει νίκη». Ο Σοφοκλής, κάτοικος της Κερατέας, παίρνει το λόγο για να μοιραστεί τα συναισθήματα που του δημιούργησε η τρίμηνη εξέγερση. «Ένοιωσα όπως στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73. Τότε ήμουνα απ’ έξω. Σήμερα χαίρομαι που ζω την εξέγερση από τα μέσα».

Το χειροκρότημα που συνοδεύει τις πρώτες τοποθετήσεις, αποτελεί μία ακόμα απόδειξη για την αποφασιστικότητά τους. Πηγή αυτής, η ζωή των ίδιων και των παιδιών τους. Η Μάχη, για χρόνια δασκάλα καλλιτεχνικών σε σχολείο της περιοχής, δηλώνει ότι δεν πρόκειται για έναν αγώνα που ξεκίνησε τους τελευταίους μήνες. «Για τέσσερα χρόνια, κάθε δεύτερη Τετάρτη, μαζευόμασταν για να ενημερωθούμε τι σχεδιάζεται στην περιοχή μας. Για να οργανώσουμε τις αντιδράσεις μας. Αυτό αποτέλεσε τη μαγιά του τωρινού ξεσηκωμού».

«Συζητoύν για τα σκουπίδια ψάχνοντας ένα χώρο να τα θάψουν», επισημαίνει ο Κώστας Κ., συμπληρώνοντας «πως το ζήτημα θα έπρεπε να είναι το πώς θα τα διαχειριστούμε». Αναφερόμενος στις αντιφάσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής, που θέλει ΧΥΤΑ στην Κερατέα, θυμίζει ότι την ίδια μέρα, που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η κατασκευή του στο Οβριόκαστρο (23/12/1995), υπογράφτηκε από τον τότε υπουργό πολιτισμού Θ. Μικρούτσικο, ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως αρχαιολογικός χώρος.

Η πολιτική της αδιαφορίας για τις ζωές τους είναι που πλημμυρίζει με οργή τους κατοίκους της Κερατέας. Ο Σταμάτης, συνταξιούχος βιομηχανικός εργάτης, θυμάται ότι κάθε χρόνο ανήμερα την Καθαρή Δευτέρα, το Οβριόκαστρο, γέμιζε από γέλια, τραγούδια και χαρταετούς. «Γιορτάζαμε τα κούλουμα. Φέτος δεν μπορούμε να πλησιάσουμε στην περιοχή». Οι κάτοικοι μιλούν για εισβολή και κατοχή του τόπου τους από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, οι οποίες φέρονται χειρότερα και από τους γερμανούς κατακτητές. Στο Οβριόκαστρο ο δήμος είχε κατασκευάσει τρία ξύλινα κιόσκια, που φιλοξενούσαν τις γιορτές των κατοίκων και ένα πυροφυλάκιο, τα οποία κατέστρεψαν οι δυνάμεις καταστολής. Στην περιοχή υπάρχουν ελαιώνες και αμπελώνες που για πολλά χρόνια καλλιεργούνται, προσφέροντας τα γεννήματά τους στους κατοίκους. Φέτος δεν μάζεψαν τις ελιές και δεν κλάδεψαν τα αμπέλια τους, γιατί έχει απαγορευθεί η πρόσβαση στην περιοχή. «Δεν βάλλαμε κοπριά στα αμπέλια μας φέτος», τονίσθηκε από ένα κάτοικο, που συνέχισε λέγοντας ότι «φρόντισαν για αυτή οι… κύριοι των ΜΑΤ, που συμπεριφέρονται με το χειρότερο τρόπο στη γη μας, αλλά και σε μας». Κάτοικος γνώστης των γεωλογικών συνθηκών της περιοχής, τονίζει ότι η κατασκευή του ΧΥΤΑ εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τον πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα, ενώ θεωρεί σίγουρο ότι θα μολύνει και τα γεωργικά προϊόντα που παράγονται εκεί.

Η συζήτηση επιστρέφει στο καθεστώς κατοχής - αστυνομοκρατίας, που τους έχει επιβληθεί και που φαίνεται ότι αποτελεί τον πυροκροτητή της οργής τους. Καθημερινά πάνω από 400 αστυνομικοί (στο παρελθόν έχουν ξεπεράσει και τους χίλιους), εκτός από αυτά που …αφήνουν στα αμπέλια και τους ελαιώνες του Οβριοκάστρου, σκορπούν και τον τρόμο στους κατοίκους. Επιπλέον κοστίζουν και πανάκριβα στον έλληνα φορολογούμενο (πάνω από 2 εκατ. ευρώ μέχρι σήμερα).

Η Ελευθερία Ψ. θυμίζοντας δήλωση του πρωθυπουργού, ο οποίος αναφερόμενος στη δολοφονία των δύο αστυνομικών την περασμένη Τρίτη, ανέφερε ότι «η δημοκρατία έκανε δύο βήματα πίσω», τόνισε ότι «η δημοκρατία στην Κερατέα έχει πάει χιλιόμετρα πίσω το τελευταίο τρίμηνο». «Χούντα είναι», ακούγεται μια φωνή, που πνίγεται στις επιδοκιμασίες. Συμπλήρωσε δε πως «αυτό που μας εξοργίζει είναι ότι δεν έχουν την ελάχιστη τσίπα, που λέει ο λαός μας. Την ίδια στιγμή που μας καλούν σε διάλογο, σέρνουν 38 κατοίκους της περιοχής στα δικαστήρια, με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα. Αρνούμαι να συζητήσω με κάποιον που με θεωρεί εκ προοιμίου εγκληματία. Με κάποιον που δολοφονεί αγέννητα παιδιά…» (σ.σ. αναφερόμενη στην πρόσφατη αποβολή εγκύου μετά την εισβολή των ΜΑΤ στην πόλη).

Το τελευταίο τρίμηνο, σύμφωνα με τον Γιάννη Α., οι κάτοικοι της Κερατέας υφίστανται αστυνομικό έλεγχο δύο και τρεις φορές, συχνά με προσβλητικό τρόπο, για να πάνε στα σπίτια τους. «Μετά τις έξι το απόγευμα, οποιοσδήποτε κυκλοφορεί στην περιοχή κινδυνεύει να συλληφθεί», τονίζει κάτοικος της περιοχής, της οποίας αρκετοί συγγενείς έχουν …καλοπεράσει στα χέρια των ανδρών των ΜΑΤ. «Σκοπός τους είναι να είμαστε όλοι κατηγορούμενοι και να φοβηθούμε. Για αυτό και δεν διστάζουν, να κατασκευάζουν κατηγορίες», συμπληρώνει η ίδια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση, κατοίκου, ο οποίος την ώρα που σέρβιρε συνδικαλιστές αστυνομικούς σε ταβέρνα της περιοχής, όπου δούλευε, την ίδια ώρα –σύμφωνα με δικογραφία– φέρεται να επιτίθεται σε αστυνομικούς!

Ο Νίκος Φ., αναφερόμενος στην αστυνομική βία των τελευταίων μηνών έκανε λόγο, «για ορδές του Αττίλα» που εφόρμησαν στην περιοχή, «δίχως ιερό και όσιο…». «Εμείς δεν ξέραμε από αυτά. Ήμασταν φιλήσυχοι άνθρωποι. Όταν βλέπεις όμως να χτυπάνε 70χρονους και 80χρονους τα… μαθαίνεις». Τους θυμίζουμε τις δηλώσεις της υφυπουργού Περιβάλλοντος, Θεοδώρας Τσάκρη (ΝΕΤ, 27/2/2011), σύμφωνα με τις οποίες «η Κερατέα είναι θέρετρο του αντιεξουσιαστικού χώρου». «Μην ακούτε αυτή τη Θοδώρα. Τη δικιά μας, να ακούτε… Την κυρά Θοδώρα της Κερατέας», πετάγεται ένας και το μικρόφωνο αλλάζει αμέσως χέρια. «Η διαφορά μας δεν είναι με τους …κυρίους των ΜΑΤ. Με τους “μεγάλους” έχουμε πρόβλημα. Τώρα αν “τρώνε” και αυτοί καμία… Φταίει που δεν κάθονται φρόνημα!!!» λέει η κυρά Θοδώρα, ενώ κάποια κάτοικος διερωτάται, «αν είναι έτσι, όπως λέει η Τσάκρη, γιατί δεν έχει συλληφθεί μέχρι σήμερα, ούτε ένας μη δημότης Κερατέας;». Τώρα καταλάβαμε τι εννοούν στα κανάλια όταν αναφέρονται σε συγκρούσεις ανεξουσιαστών… Καταλάβαμε τα ψεμάτά τους, φωνάζουν πολλοί. «Απέναντι σε αυτή την εξουσία, είμαστε όλοι αντεξουσιαστές», τονίζει ο Κώστας Κ.

Την ώρα που η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα έργα και τις ημέρες της ΕΛΑΣ στην Κερατέα, τα ανέκδοτα και τα αστεία δίνουν και παίρνουν. Ήρθε η ώρα να ακουστούν διά μικροφώνου… «Δυο Κερατιώτες παίζουν σκάκι. Ματ λέει ο ένας. Ντουουου, απαντά ο άλλος!» «Σύμφωνα με πληροφορίες οι φαρμακοποιοί ετοιμάζουν μήνυση κατά των ΜΑΤ. Σκότωσαν τον Η1Ν1 στην περιοχή!». Τα ανέκδοτα δίνουν τη θέση τους σε ένα πραγματικό γεγονός: «Μια φορά βρεθήκαμε, αρκετοί στην πλάτη του αστυνομικού μπλόκου. Ο φρουρός κραδαίνοντας ένα δακρυγόνο, αρχίζει και φωνάζει “πίσω, πίσω, θα κάνω χρήση, θα κάνω χρήση…”. “Μερικές εβδομάδες στην Κερατέα είναι αρκετές για να πέσεις στα ναρκωτικά…’’, του φωνάξαμε».

Τα γέλια και τα πειράγματα, τα διαδέχονται τα χειροκροτήματα. Η ομάδα των αγωνιστών - ποδοσφαιριστών της Κερατέας, επέστρεψε νικήτρια από τον αγώνα με τον Αστέρα Εξαρχείων. Ολιγόλεπτο διάλειμμα για τα συγχαρητήρια και τα κεράσματα…

Μαζί με τη βροχή, η συζήτηση ξαναφουντώνει και αναγκαστικά πάει στους νέους της Κερατέας. «Και να ήθελα να μείνω σπίτι, δεν μ’ αφήνουν οι γιοι μου», τονίζει ο Σταμάτης, ενώ άλλος κάτοικος συμπληρώνει ότι αν γίνει ο ΧΥΤΑ καταδικάζουμε όχι μόνο την επόμενη γενιά να ζήσει μέσα στο σκουπίδι, αλλά όλες τις γενιές για τα επόμενα τριακόσια χρόνια. Αυτό ακριβώς το μέλλον, είναι που ξεσηκώνει τους νέους της Κερατέας, που τους φέρνει μπροστά σε κάθε στιγμή του αγώνα. Πολλοί απ’ αυτούς, που δουλεύουν σε γειτονικούς δήμους, αναγκάζονται να μένουν, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, εκτός του δήμου, υπό τον κίνδυνο της σύλληψης, σε κάποιο μπλόκο των δυνάμεων καταστολής, που υπάρχουν στις εισόδους της πόλης.

Κι όμως το βλέπεις ότι δεν φοβούνται. Τουλάχιστον όχι πια. Γι’ αυτό μιλούν άνετα για τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, για το πανηγύρι της αντίστασης, ακόμα και για τα «πυροτεχνήματα» που πέφτουν σε αυτές τις αναμετρήσεις.

«ΧΥΤΑ και ΜΑΤ μας ξύπνησαν, μας άνοιξαν τα μάτια»

Πατέρα, θέλω να φύγουν τα ΜΑΤ, αλλά τώρα τελευταία καλά περνάμε»! Η ομορφιά του συλλογικού αγώνα, η γοητεία της αντίστασης και της ανατροπής στα λόγια ενός μικρού παιδιού, που μεταφέρθηκαν στη συζήτηση. Αποτιμώντας την εμπειρία του τελευταίου τριμήνου, κατ’ επανάληψη ακούστηκε πως «μας έκανε και καλό η ιστορία με το ΧΥΤΑ. Ξυπνήσαμε. Ξεβολευτήκαμε, αλλά είδαμε και καταλάβαμε τι γίνεται και παραπέρα». Σύμφωνα πάντα με τους ίδιους, πολλά πράγματα αναθεωρήθηκαν, στο μυαλό, αλλά και στην καθημερινότητά τους. «Πάψαμε να φοβόμαστε. Το καταφέρανε… Μας έβγαλαν στο δρόμο μία φορά και έκτοτε έφυγε ο φόβος» ανέφερε η Μάχη. «Βλέπαμε παλιά τηλεόραση και νομίζαμε ότι μαθαίναμε την αλήθεια… Μετά από εβδομάδες απόλυτης σιωπής των καναλιών για τον αγώνα μας, έχω καταλάβει ότι μας λένε ψέματα. Πλέον πιστεύω το αντίθετο απ’ αυτό που ακούω!» είπε χαρακτηριστικά κάτοικος της Κερατέας, συμπληρώνοντας μία συναγωνίστριά της «ότι τις τελευταίες εβδομάδες κατάλαβε ότι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε αναίτια από αστυνομικό το Δεκέμβρη του 2008». «Βλέπαμε μετανάστες και φοβόμασταν. Σήμερα δεν υπάρχουν μετανάστες, αλλά συναγωνιστές μας, συμπολίτες μας, προερχόμενοι από άλλες χώρες, με τους οποίους δίνουμε μαζί τον αγώνα ενάντια στο ΧΥΤΑ», τόνισε ένας κάτοικος. «Στρέψαμε το βλέμμα μας, πέρα από το χωριό μας. Συναντηθήκαμε με το κίνημα του “Δεν Πληρώνω”, με τους μετανάστες στην Υπατία, με τους απεργούς της 23 Φλεβάρη», συμπλήρωσε η Ελευθερία Ψ.

Αλλά και η κομματική στράτευση πολλών κατοίκων της Κερατέας δέχτηκε ισχυρά πλήγματα και μαζί μ’ αυτή κόπηκαν τα πολλά - πολλά από τους πολιτευτές της περιοχής. «Είχαν λερωμένοι τη φωλιά τους και για αυτό ελάχιστοι πάτησαν πριν τις πρόσφατες εκλογές. Για μετά ούτε λόγος… Για αυτούς η Κερατέα είναι πολύ μακριά πλέον από το κέντρο της Αθήνας», τονίζει με έμφαση ο Σταμάτης. Κριτήριο για τα μέλη των κομμάτων στην Κερατέα αποτέλεσε η στάση των κομμάτων τους στον αγώνα τους. «Μην ψάχνεται για ταυτότητα στον αγώνα μας. Αυτό που μάθαμε τρεις μήνες τώρα είναι ότι για να προχωρήσει και να νικήσει ένας αγώνας, δεν πρέπει να έχει ταυτότητα. Η ενότητα και η αποφασιστικότητα των ανθρώπων φέρνει τη νίκη!» τόνισε κάτοικος, μέχρι πρότινος στέλεχος της ΟΝΝΕΔ, συμπληρώνοντας ότι «ας μη βιαζόμαστε να απορρίψουμε κανέναν, βάσει κομματικής ταυτότητας. Τρεις μήνες τώρα μάθαμε, ότι οι άνθρωποι είτε 35 είναι, είτε 55, είτε 85 χρονών μπορούν να αλλάξουν».

Όποτε η συζήτηση πήγαινε σε πολιτικούς και κόμματα, φωνές και αποδοκιμασίες κάλυπταν τον ομιλητή. Το «έξω όλοι και οι τριακόσιοι, φόλα στα κόμματα!», αν και δεν ανταποκρίνεται στο τι ακούστηκε σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι όμως το μόνο που μπορεί να δημοσιευτεί! Ορισμένοι μάλιστα είχαν και την τιμητική τους, όπως ο Θ. Πάγκαλος («ΧΥΤΑ – ΧΥΤΑ, του Πάγκαλου η κοιλιά»), ο Χρ. Παπουτσής, ο Σγουρός («ο μπουνταλάς») κ.ά. Ειδικά για τον Θ. Πάγκαλο η οργή ξεχειλίζει, καθώς πέραν όλων των άλλων που έχει πει και κάνει τον τελευταίο καιρό, υπάρχει και η πρωτοβουλία της συζύγου του (επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Δήμο Σαρωνικού) να εγκαλέσει τους εκπαιδευτικούς των λυκείων του δήμου, για το ότι δεν «αποτρέπουν» αποτελεσματικά τους μαθητές τους από τη συμμετοχή τους στον αγώνα της Κερατέας.

Από τη συζήτηση για τους πολιτικούς, δεν έλειψαν και απόψεις, που δεν ήθελαν το «τσουβάλιασμα» όλων, σκεπτόμενοι αυτούς που βρέθηκαν στο πλάι τους το τελευταίο τρίμηνο… Χαρακτηριστική είναι η έκρηξη της κυρα Θοδώρας, όταν έγινε λόγος για την «πουλημένη γενιά του Πολυτεχνείου». «Μη τα κάνουμε όλα ίσωμα, υπάρχουν και άνθρωποι αυτής της γενιάς που στέκονται όρθιοι». «Αυτοί δεν είναι πολιτικοί, αυτοί είναι αγωνιστές και καλοδεχούμενοι…», συμπλήρωσε ένας κάτοικος.

Μετά από τρεις ώρες μεστής συζήτησης για αυτά που έγιναν, η κουβέντα αβίαστα περνάει στα μελλούμενα… Για την επομένη της νίκης. Για την επιθυμία να μην πέσει το «Άπαρτο Κάστρο», ως σημείο συνάντησης, πολιτισμού και δράσης των κατοίκων της Κερατέας, αλλά και για την επόμενη μέρα της κοινωνίας, μιας και εκτός από το ΧΥΤΑ, οι κάτοικοι της Κερατέας, αντιμετωπίζουν και την ανεργία, τις περικοπές μισθών και δικαιωμάτων, τις φορο-επιδρομές (κλιμάκιο εφοριακών εκδιώχθηκε μαζικά, όταν τόλμησε πρόσφατα, να πάει για έλεγχο σε μαγαζί της περιοχής). Χαρακτηριστικό είναι το ερώτημα, που αυθορμήτως έθεσε μια μητέρα επτά παιδιών, εκ των πρωταγωνιστών του μπλόκου: «Και τι πρέπει να γίνει; Πώς θα σωθούμε απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Ποιον να βγάλουμε να μας κυβερνήσει;». Η συζήτηση ανάβει. Εμείς μιλάμε για την άλλη πολιτική που στηρίζεται στο κίνημα, στις συνελεύσεις βάσης, που μπορεί να ανατρέψει την κυρίαρχη πολιτική, γιατί τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, αλλά οι λύσεις έχουν: τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. «Δηλαδή θέλουμε μια πολιτική σαν την Κερατέα τώρα;», το ερώτημα μοιάζει με πρώτη απάντηση.

Η συζήτηση ξεπερνάει τα όρια της Λαυρεωτικής, όμως όπως αποδείχτηκε από τη διάθεση των κατοίκων, καμία συζήτηση δεν απαγορεύεται στο «Άπαρτο Κάστρο»! «Δεν είμαστε ζώα για να μας φορτώνουν με όλα τα βάρη μια ζωή. Ανεργία, εισιτήρια, διόδια, ΦΠΑ. Θα πρέπει κάποτε να τους το δώσουμε να το καταλάβουν», είπε ένας κάτοικος, σπεύδοντας ένας συναγωνιστής του να συμπληρώσει: «Θα πρέπει να δούμε και τις δικές μας τις ευθύνες. Γιατί επί χρόνια ανεχόμαστε καταστάσεις, που μας έφεραν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Θα πρέπει να βγούμε από τη βολή μας». Ακόμα και το θέμα του κρατικού χρέους ανοίγει και η ιδέα της διαγραφής πέφτει στο τραπέζι, ενώ ακούγονται και εμπειρίες από εργατικούς αγώνες (Ιντρακόμ, Κοσμοτέ).

Το κλείσιμο του μικροφώνου, δεν σήμανε το τέλος της συζήτησης. Αυτή μάλλον δεν σταματά ποτέ στο μπλόκο της Κερατέας, όπως και ο αγώνας, μέχρι την τελική νίκη… Επόμενος σταθμός το συλλαλητήριο της ερχόμενης Κυριακής (13/3, 11 π.μ.), που συνδιοργανώνουν οι Δήμοι Σαρωνικού, Κορωπίου, Παιανίας και Λαυρεωτικής, στη Λεωφόρο Λαυρίου, στην είσοδο της πόλης του Μαρκοπούλου.

Φωτογραφίες από το Άπαρτο Κάστρο

Πηγή: prin.gr