Είναι η δική μας Μεσόγειος...

Είχαμε σκοπό σήμερα να αναρτήσουμε κάτι άλλο, όμως η αναφορά της κ. Ρίτσας Μασούρα, αρθρογράφου της Καθημερινής, στο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ και στο Οβριόκαστρο δεν θα μπορούσε να μη φιλοξενηθεί στο ιστολόγιό μας. Την ευχαριστούμε πολύ για τη γνωριμία, τα καλά της λόγια και την ενθάρρυνση που έδωσε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας...

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στο Τεχνολογικό και Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου

Της Ρίτσας Mασούρα

ΠΡΟΒΟΛΕΣ. «Πες μου, θα ’ρθω εγώ απόψε στα όνειρά σου ή εσύ;». «Εγώ, αλλά μίλησέ μου ξανά για την ιστορία του Μοχάμεντ». Κι η αφήγηση αρχίζει. Η περιπέτεια του Παλαιστίνιου πατέρα που είδε τα παιδιά και τη μητέρα του να πέφτουν νεκροί από ισραηλινά πυρά στον τελευταίο πόλεμο ξαναζωντανεύει μπροστά στην κάμερα και η υποτιμημένη ζωή των κατοίκων της Γάζας έρχεται μπροστά στα μάτια όσων παρακολούθησαν το τελευταίο τριήμερο του Αυγούστου το 13ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ στο Τεχνολογικό και Πολιτιστικό Πάρκο του Λαυρίου.

Μέσα σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τρία από τα πολλά ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ, υπό την αιγίδα του Πολυτεχνείου, του Δήμου Λαυρίου και της Νομαρχίας Αν. Αττικής και τη διεύθυνση του Νίκου Κανάκη. Τα δύο αφορούσαν τις προσπάθειες, στα όρια της αυτοθυσίας, των Γιατρών του Κόσμου σε Αϊτή και Γάζα υπό το σκηνοθετικό βλέμμα και την προσωπική προσφορά του Ανδρέα Θωμόπουλου και της γιατρού Ηρώς Βαρσάμη. Οι Ελληνες γιατροί έφτασαν στην Αϊτή λίγες μέρες μετά τον σεισμό, έστησαν νοσοκομεία, μοίρασαν φάρμακα και βοήθησαν, έτσι αναπάντεχα, να γεννηθεί ένα μωρό. Η Ηρώ το τύλιξε σε μια κουβέρτα και το έστρεψε προς την κάμερα. Ηταν η νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο που τριγύριζε αδέσποτος ανάμεσά τους.

Το ίδιο κλίμα και στη Λωρίδα της Γάζας. Σκηνές από τις γκρεμισμένες πόλεις, πριν καν ο κονιορτός κατακάτσει, με τις πληγές ανοιχτές στο σώμα και την ψυχή, δίχως ελπίδα εδώ, παρά μόνο την αφοπλιστική αφήγηση του Μοχάμεντ μπροστά στην κάμερα του Ανδρέα Θωμόπουλου και των συνεργατών του.

Το φεστιβάλ άνοιξε με το ντοκιμαντέρ «Οι Ανθρωποι του Οβριόκαστρου». Το Οβριόκαστρο είναι ένα από τα μνημεία του ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου της Λαυρεωτικής στον Δήμο Κερατέας. Οχυρό, ερείπια κτισμάτων, πηγάδια, στοές μεταλλείων... περιμένουν χρόνια τώρα την αρχαιολογική σκαπάνη για να αποδείξουν την προέλευση και τη σημασία τους. Ο χώρος του Οβριόκαστρου είχε ενταχθεί στη ζώνη Α, που σημαίνει απόλυτη προστασία. Και ξαφνικά έγινε προορισμός κατασκευής ΧΥΤΑ. Στο ντοκιμαντέρ, υπό τη δημοσιογραφική επιμέλεια της Χαράς Φράγκου και τη σκηνοθεσία του Χρήστου Ακρίδα, αναδεικνύεται η συσπείρωση της τοπικής κοινωνίας, το πείσμα των πολιτών, κυρίως όμως τα ερωτήματα των νέων ανθρώπων που πασχίζουν να διατηρήσουν αυτό που τους αξίζει. Εντυπωσιακός ο ζήλος της δασκάλας, τη στιγμή που καθοδηγεί τους μαθητές της στο πώς να αποτυπώσουν στο χαρτί τη «θεά του Βερολίνου», την αρχαία κόρη που βρέθηκε στην Κερατέα και σήμερα κοσμεί το Μουσείο της Περγάμου στη γερμανική πρωτεύουσα. Ενα ακόμη επιχείρημα στα τόσα που πιστεύουν ότι έχουν.

ΠΗΓΗ: Καθημερινή