Δύο μήνες μετά την αποχώρηση των ΜΑΤ, ο αγώνας της Κερατέας συνεχίζεται και πρέπει να δικαιωθεί…

Ένα εξαιρετικό κείμενο από το lavreotiki.com, που θέτει ερωτήματα που βασανίζουν όλους μας...

Σήμερα κλείνουν 2 μήνες από την ημέρα (18/04/2011) που τα ΜΑΤ μετά από ένα πρωτοφανή αγώνα των κατοίκων της Κερατέας αλλά και της ευρύτερης Λαυρεωτικής, και μετά από την πρωτοβουλία του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου, αποχώρησαν από το Οβριόκαστρο. Δύο πολύ καθοριστικοί μήνες για την έκβαση του αγώνα κατά του ΧΥΤΑ, οι οποίοι πέρασαν με ραγδαίες εξελίξεις, ανατροπές και διαφωνίες. Η Κερατέα μετά από αυτό τον απρόσμενο άθλο προσήλθε νικήτρια στο τραπέζι του διαλόγου με την Κυβέρνηση, με νωπά ακόμα τα συνθήματα σύσσωμων των κατοίκων που ζητούσαν αδιαπραγμάτευτα : Ούτε ΧΥΤΑ, ούτε ΧΥΤΥ, ούτε εργοστάσιο, τα σκουπίδια της Αττικής δεν θα έρθουν στο Δήμο Λαυρεωτικής καθώς επίσης ότι ο αγώνας δεν θα σταματήσει μέχρι να σβήσει το Οβριόκαστρο από τον Περιφερειακό σχεδιασμό. Ακριβώς έτσι είχαν διατυπωθεί και από τον Δήμαρχο Λαυρεωτικής κ. Λεβαντή στη μεγαλειώδη συγκέντρωση στις 9 Φεβρουαρίου στην κεντρική πλατεία Κερατέας μετά την βάρβαρη εισβολή των ΜΑΤ μέσα στην πόλη.

Από τότε η πόλη βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση σύγχυσης που προέρχεται από έλλειμμα ορθής ενημέρωσης και μια διαβεβαίωση ότι η λύση του προβλήματος δρομολογήθηκε. Δελτία τύπου κυκλοφορούν από την πλευρά της Κυβέρνησης και από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής που καθένα ερμηνεύει με δικό της τρόπο την πορεία του διαλόγου. Παράλληλα στην πόλη γίνονται γεγονότα τα οποία αντί να βοηθούν, αποπροσανατολίζουν και μπερδεύουν τους κατοίκους. Οι κάτοικοι που τόσο καιρό στήριξαν τον αγώνα, αποδέχθηκαν να γίνει η Λαυρεωτική μέρος της λύσης του προβλήματος με ένα σύγχρονο εργοστάσιο μέσα στον ΒΙΟΠΑ το οποίο θα διαχειρίζεται τα απορρίμματα των Δήμων Λαυρεωτικής και Σαρωνικού. Αυτή ήταν και η μόνη υπαναχώρηση μετά από ένα πολύμηνο αγώνα και όλοι ήταν σύμφωνοι σε αυτό μαζί και με τον φορέα διαχείρισης του ΒΙΟΠΑ στον οποίο συμμετέχουν όλες οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτόν. Σ’ αυτό υπήρχε παράλληλα ομοφωνία Δημοτικής Αρχής, Γραμματείας του αγώνα και κατοίκων. Η πρόταση αυτή όμως μέσα σε μια νύχτα άλλαξε και από ένα σύγχρονο εργοστάσιο στο ΒΙΟΠΑ μετατράπηκε σε μία ολοκληρωμένη ΟΕΔΑ στις Φοβόλες, σε χώρο στην ευρύτερη περιοχή του Οβριόκαστρου και δίπλα στην παλιά χωματερή. Για την διαμόρφωση αυτής της πρότασης προηγήθηκαν συναντήσεις με τον Λιακόπουλο και η πρόταση ήρθε στο Δημοτικό Συμβούλιο προς ψήφιση πριν ακόμα διατυπωθεί επίσημα και τεκμηριωθεί επιστημονικά η αρχική πρόταση στο ΒΙΟΠΑ. Αποτέλεσμα ήταν η πρόταση για τις Φοβόλες να περάσει με πλειοψηφία από το Δημοτικό Συμβούλιο και να προταθεί στην Κυβέρνηση. Βέβαια όλα αυτά μέσα από ένα πρωτοφανή και περίεργο κλίμα που καλλιεργείται στα Δημοτικά συμβούλια και σε κατοίκους που εκφράζουν προβληματισμούς και διαφορετικές απόψεις.

Η πρόταση η οποία προωθήθηκε προτείνει την κατασκευή μονάδας διαχείρισης στερεών αποβλήτων σε χώρο 50 στρεμμάτων στις Φοβόλες. Η μονάδα αυτή θα διαχειρίζεται 60.000-80.000 τόνους απορριμμάτων μέσω μιας σύγχρονης μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων, μονάδα κομποστοποίησης και ΧΥΤΥ. Αυτά περιλαμβάνονται στο επίσημο δελτίο τύπου του Δήμου Λαυρεωτικής. Η πρόταση αυτή όμως για όλους όσους ασχολούνται με το θέμα γεννά πολλά ερωτηματικά τα οποία τόσο καιρό είναι αναπάντητα και ποτέ δεν διευκρινίστηκαν. Ερωτηματικά που απορρέουν από τα δημοσιεύματα του καθημερινού τύπου σχετικά με την συμφωνία του Δήμου Λαυρεωτικής και της Κυβέρνησης. Σας παραθέτουμε όλα αυτά τα ερωτηματικά τα οποία απασχολούν και εμάς και σας καλούμε να τα σκεφτείτε:

· Ποιος είναι ο όγκος των απορριμμάτων των Δήμων Λαυρεωτικής και Σαρωνικού και γιατί εμείς προτείνουμε έναν τόσο μεγάλο ΟΕΔΑ; Στο Δημοτικό Συμβούλιο στο Μαρκόπουλο είχε αναφερθεί από Δημοτικό εκπρόσωπο ότι όγκος των σκουπιδιών των δύο δήμων είναι συνολικά 40.000-50.000 τόνους ετησίως.

· Γιατί χωροθετούμε σε 55 στρέμματα ενώ η πρόταση μας για ένα εργοστάσιο χωρούσε και σε 5 στρέμματα μέσα στον ΒΙΟΠΑ;

· Εφόσον η τεχνολογία που θα επιλέξουμε είναι τεχνολογία αιχμής με πολύ μικρό ή μηδενικό υπόλλειμμα γιατί προτείνουμε ΧΥΤΥ 25 στρεμμάτων(εφημερίδα Καθημερινή); Δημοσιεύματα των εφημερίδων αναφέρουν ότι η κ.Μπιρμπίλη απαιτεί μεγαλύτερο ΧΥΤΥ και ότι ο χώρος μπορεί να μεγαλώσει και άλλο προς τον παλιό ΧΑΔΑ. Τι τελικά έχουμε προτείνει και ποιά είναι η κόκκινη γραμμή που έχουμε θέσει όσο αφορά τον χώρο;

· Ποιες είναι οι δικλείδες ασφαλείας που θα μας προστατεύσουν στο μέλλον από μία πιθανή βούληση της Περιφέρειας για επέκταση του ΧΥΤΥ προς τον παλιό ΧΑΔΑ και προς το Οβριόκαστρο;

· Γιατί δεν δηλώνουμε ρητά στην πρόταση μας ότι θα διαχειριστούμε μόνο τα απορρίμματα των Δήμων Λαυρεωτικής και Σαρωνικού καθ’ όλο το έτος άσχετα από το τονάζ; Γιατί απουσιάζει γεωγραφικός προσδιορισμός και παρατίθεται μόνο το τονάζ;

· Οι 80.000 τόνοι είναι μόνο ο όγκος που θα διαχειρίζεται το εργοστάσιο ή ο ΟΕΔΑ; Στα δημοσιεύματα αναφέρεται ότι αυτός είναι όγκος που θα διαχειρίζεται το εργοστάσιο και μόνο. Άρα ο ΟΕΔΑ θα διαχειρίζεται 80.000 (εργοστάσιο)και 10.000 (μονάδα κομποστοποίησης) και τον όγκο των ανακυκλώσιμων υλικών. Άρα η δυναμικότητα θα υπερβαίνει τις 100.000 τόνους ή όχι;

· Γιατί όλες οι εφημερίδες στα τελευταία δημοσιεύματα κάνουν λόγο για δημιουργία ΧΥΤΥ στις Φοβόλες και εμείς θεωρούμε ότι έχουμε κερδίσει ένα σύγχρονο εργοστάσιο με πολύ μικρό ή μηδενικό υπόλειμμα;

· Γιατί δεν απαιτούμε την κατάργηση του Περιφερειακού σχεδιασμού αφού θα αλλάξει η χωροθέτηση, το τονάζ και η μέθοδος;

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι ερωτήματα κατοίκων που αγωνιούν για την έκβαση αυτού του αγώνα. Ιδιαίτερα όταν γνωρίζουν ότι ο διάλογος γίνεται με μία αναξιόπιστη Κυβέρνηση που στο παρελθόν μας έχει εξαπατήσει και τον κ. Λιακόπουλο που προσπαθεί με κάθε τρόπο να υλοποιήσει ένα συγκεκριμένο Περιφερειακό σχεδιασμό.

Οι κάτοικοι της Λαυρεωτικής έχουν ποτίσει με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα αυτό τον αγώνα που κορυφώθηκε τους τελευταίους 6 μήνες. Δεν θα επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση να έρθει ούτε ένα κιλό σκουπίδι από άλλη περιοχή στην Κερατέα. Αυτό ήταν σύνθημα όλα αυτά τα χρόνια και έχει χαραχτεί στις συνειδήσεις όλων μας. Όλοι συμφωνούμε σε μια λύση που θα περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο την διαχείριση των απορριμμάτων των δύο Δήμων με σύγχρονη μέθοδο. Για την κοινωνία της Κερατέας ο αγώνας αυτός είναι αγώνας ζωής και τιμής. Γι’ αυτό και πρέπει να δείξει μηδενική ανοχή σε οποιονδήποτε σκόπιμα ή πλανώμενος ενδώσει και φέρει έστω και ένα κιλό σκουπίδι από άλλη περιοχή(εκτός του Δήμου Σαρωνικού) στην πόλη μας.

Θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και αναλογιζόμενοι πάντα την υποχρέωση να παραδώσουμε στα παιδιά μας την γη της Λαυρεωτικής όπως ακριβώς την πήραμε από τους πατεράδες μας.

Ένα πρώτο ξεκαθάρισμα...

Μετά την «περίεργη» χθεσινή ημέρα, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Αφορμή είναι η τελευταία ανάρτηση και κάποια πράγματα που υπονοεί ή και εννοεί ξεκάθαρα. Δυστυχώς, σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου κυριαρχεί αυτή η άποψη και γι' αυτό ευθύνονται κάποιοι που τη δημιουργούν. Και αυτοί οι κάποιοι έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Ο χρόνος θα τους φανερώσει. Ευθύνονται όμως κι αυτοί που πιστεύουν ότι ακούγεται, άκριτα. Γι' αυτό και ήρθε η ώρα για ένα πρώτο ξεκαθάρισμα.
 
Η αλήθεια είναι πως διάφορα ακούγονται και πολύ περισσότερα είναι αυτά που δε γνωρίζουμε. Το σίγουρο είναι πως όλα αυτά ενθαρρύνονται και από τη σιωπή που υπάρχει. Δυστυχώς το πιο εύκολο πράγμα στην κοινωνία που ζούμε, είναι να αφορίζουμε ανθρώπους, να καταγγέλλουμε χωρίς στοιχεία (γιατί έτσι ακούσαμε), να μηδενίζουμε την προσφορά κάποιων άλλων, να τους κατεβάζουμε «χαμηλά», γιατί δε μπορούμε να τους φτάσουμε και πάλι να μην μπορούμε να τους κοιτάξουμε στα μάτια. Το λάθος που κάνουμε όλοι μας και το εννοώ ΟΛΟΙ ΜΑΣ είναι να βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα. Παρ' όλα αυτά που έχουν συμβεί επιστρέφουμε κάποιες στιγμές στην πρότερη νοοτροπία και δε μπαίνουμε καν στον κόπο να συζητήσουμε, ούτε να προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα με μια διαφορετική οπτική γωνία. Με τη ματιά των άλλων που είναι δίπλα μας.

Κι αυτό είναι και το δικό μου λάθος σε αυτή την περίπτωση. Ενώ πάντα προσπαθώ να δω σφαιρικά τα πράγματα, αυτή τη φορά μου ξέφυγε. Εξ αιτίας αυτής της παρεξήγησης είχα όμως την ευκαιρία να μιλήσω με εκείνα τα παιδιά (με δική τους πρωτοβουλία κι αυτό λέει πολλά για το ποιοι είναι) που ρίσκαραν τα πάντα και έπαιξαν με τη ζωή τους κυριολεκτικά κορώνα γράμματα, όλες αυτές τις ημέρες της παρουσίας των ΜΑΤ. Δεν είχα ποτέ μου καμία αμφιβολία με ποιους είχα να κάνω. Στα περισσότερα από αυτά που συζητήσαμε συμφωνούμε και σε αυτά που διαφωνούμε με πολύ ώριμο και σοβαρό τρόπο εκθέσαμε τις απόψεις μας και ξέρουμε πλέον το σκεπτικό του καθενός μας. Μακάρι να συζητούσαμε όλοι έτσι ξεκάθαρα. Εκτός από τον κοινό αγώνα και την αγάπη στον τόπο μας, μας ενώνει και το γεγονός πως δε χρωστάμε τίποτα και σε κανέναν. Για εμένα, όπως και για τους περισσότερους, ήταν και είναι από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της υποχώρησης της κυβέρνησης και της πρώτης νίκης. Χωρίς να απαξιώνω όλους τους υπόλοιπους και την προσφορά τους, την οποία γνωρίζω πολύ καλά, εκείνα τα παιδιά και οι νίκες τους «στο πεδίο της μάχης» δεν είχαν μόνο την «ουσία», αλλά ακόμη περισσότερο συνέβαλαν στην ψυχολογική ανάταση και πίστη των υπόλοιπων για την τελική νίκη. Επέδρασαν θετικά στην ψυχολογία μας και μας έδωσαν αυτοπεποίθηση. Σε αντίθεση με τους περισσότερους φίλους που ήρθαν εκτός Κερατέας να συμπαρασταθούν στον αγώνα, είτε στις «μεμονωμένες εκδηλώσεις», είτε στα φεστιβάλ (και ευχαριστούμε όλους όσους το έκαναν), η ώρα της μάχης ήταν η δική μας ώρα. Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει πως με τον «πρώτο κρότο», ότι ώρα και να ήταν, τρέχαμε όλοι στους δρόμους. Αυτό ήταν το σήμα, το δικό μας κάλεσμα. Κι αυτό το οφείλουμε σε κάποιους.

Η αποχώρηση των ΜΑΤ σήμανε και το τέλος αυτών των μαχών. Από εκείνη την ημέρα άρχισαν να εμφανίζονται σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, οι τιμητές των πάντων. Αόρατοι «αγωνιστές» που έχουν άποψη χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται. Πολιτικοί ταγοί που κάνουν τώρα κηρύγματα περί δημοκρατίας και δύναμης των πολιτών, την ώρα που γίνονταν οι μάχες για τα σπίτια μας και τις ζωές μας, εκείνοι από την ασφάλεια του σπιτιού τους ή κάποιου ταβερνείου καταδίκαζαν τη βία «από όπου κι αν προέρχεται». Εμείς δεν ξεχνάμε. Ας καταλάβουν πως οι καταστάσεις τους έχουν ξεπεράσει...

Κάποιους πρέπει να τους προστατεύουμε και να τους διατηρούμε ως κόρη οφθαλμού. Η ευθύνη των διοικούντων (και των 28 του δημοτικού συμβουλίου αλλά και της γραμματείας) είναι πως δεν ενημερώνουν τον κόσμο για τίποτα. Μοιραία λοιπόν κυκλοφορούν διάφορα και ο κόσμος δεν ξέρει τι να πιστέψει. Βγείτε στον κόσμο και πείτε τι συμβαίνει. Εξηγείστε επιτέλους πια είναι αυτή η περίφημη πρόταση και κερδίστε την εμπιστοσύνη μας με επιχειρήματα και όχι με άλλους τρόπους και με «θα». Προστατέψτε τον αγώνα από της φήμες. Το έγκλημα που κάνουν κάποιοι είναι να επαίρονται πως αυτή η ομάδα είναι μαζί τους, στρέφοντάς την απέναντι στους άλλους, εν αγνοία τους. ΕΙΣΤΕ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ όσοι το κάνετε αυτό. Κανείς από τους συμπολίτες που μιλάμε καθημερινά δεν κατηγόρησε κανέναν. Υπάρχει μόνο ένα γιατί. Μια ανησυχία, που μεμονωμένες υπερβολικές συμπεριφορές, την μεγαλώνουν. Γιατί κανείς δε μπορεί να πιστέψει αυτό που επιθυμούν κάποιοι να επιβάλουν ως άποψη για κάποιους άλλους. Κι αν κάποια στιγμή υπήρξαν εντάσεις και η συμπεριφορά από όλες τις πλευρές ξεπέρασε τα όρια (κακώς) πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας πως όλα αυτά που περάσαμε 128 ημέρες μας άλλαξαν για πάντα. Η ένταση και η πίεση που δημιουργήθηκε, βρίσκεται συσσωρευμένη μέσα μας ακόμα και θα αργήσει να φύγει. Πρέπει να είμαστε όλοι εγκρατείς, να προσπαθούμε να μη δίνουμε δικαιώματα σε κανέναν και όταν προκύπτει ένα πρόβλημα ας κάνουμε τον κόπο να το συζητήσουμε πρώτα. Θέλει περισσότερη προσοχή το πώς θα διαχειριστούμε το μετά. Το πριν πέρασε. Ας μη βιαστούμε να κατακρίνουμε. Στο κάτω κάτω η ιστορική αλήθεια θα αποκασταθεί στο μέλλον...
 
Ένα πράγμα είναι σίγουρο και ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους όλοι όσοι σκέφτονται περίεργα: Αυτή η ομάδα, όπως κι αυτό το ιστολόγιο, όπως όλοι όσοι βγήκαν στο δρόμο αυθόρμητα και με συναίσθηση του τι έπρεπε να πράξουν για τις ζωές των δικών τους ανθρώπων που κινδύνευαν, όπως όλοι εκείνοι οι αφανείς που έτρεχαν σε «άλλα πεδία μαχών» ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΔΕΝ ΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ, ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ όποτε χρειαστεί, για όσο χρειαστεί, να κάνουν το χρέος τους απέναντι στον τόπο. Θα είναι οι θεματοφύλακες όχι μόνο της ενότητας αλλά και οι πρώτοι που θα ζητήσουν ευθύνες σε όποιον τολμήσει να παρεκκλίνει από όλα όσα κατοχυρώσαμε με τον αγώνα μας. Κι αν η πολιτική ενότητα ήταν και είναι επίπλαστη, η ενότητα και η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε μεταξύ τον πολιτών στους δρόμους και στα χωράφια είναι και θα παραμείνει ισχυρή.

Δεν πιστεύω πως οι πολιτικοί μας ταγοί (είτε εκείνοι της κεντρικής πολιτικής σκηνής, είτε η αυτοδιοικητικοί) μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Όχι μόνο δεν το έκαναν τόσα χρόνια, αλλά τα διόγκωσαν. Δεν περιμένω τίποτα από αυτούς και τη γενιά τους. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν για όλους μας είναι να εξαφανιστούν, ακόμα και από τη μνήμη μας. Αισιοδοξώ γιατί βλέπω πως οι συμπολίτες μου και ιδιαιτέρως οι νέοι άνθρωποι, έχουν τη δύναμη και τη διάθεση να φτιάξουν κάτι καινούριο. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να τη διορθώσουν. Και πιστέψτε με πως στο θέμα που μας βασανίζει, ένα παραπάνω από αυτά που βασανίζουν την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία, θα συμβεί αυτό που προκύπτει ως συμπέρασμα από την παρακάτω στιχομυθία πριν λίγα χρόνια στη σκοπιά, μεταξύ εμού και του καλού μου φίλου Άλκη Κωνσταντόπουλου:

- Γιατί αγωνιζόμαστε;
- Για να μη γίνει η χωματερή.
- Κι αν αρχίσει να κατασκευάζεται;
- Θα αγωνιζόμαστε για να μην τελειώσει ποτέ.
- Κι αν τελειώσει;
- Θα αγωνιζόμαστε για να μη λειτουργήσει ποτέ.
- Κι αν λειτουργήσει;
- Θα αγωνιζόμαστε για να την κλείσουμε.
   
Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ποτέ. Πάρτε το χαμπάρι...

Κλείνω αφιερώνοντας πρωτίστως στα παιδιά εκείνα, αλλά και σε όσους φυλάνε Θερμοπύλες το ομώνυμο ποίημα του Κ. Καβάφη, θυμίζοντας σε όλους πως ακόμα κι αν ποτέ «οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε», μετά από τις Θερμοπύλες ακολουθούν η Σαλαμίνα και οι Πλαταιές…

Καλή δύναμη σε όλους για τη δύσκολη συνέχεια…

Θερμοπύλες

Τιμὴ σὲ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωὴν των
ὥρισαν καὶ φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες,
δίκαιοι κ᾿ ἴσιοι σ᾿ ὅλες των τὲς πράξεις,
ἀλλὰ μὲ λύπη κιόλας κ᾿ εὐσπλαχνία,
γενναῖοι ὁσάκις εἶναι πλούσιοι,
κι ὅταν εἶναι πτωχοί, πάλ᾿ εἰς μικρὸν γενναῖοι,
πάλι συντρέχοντες ὅσο μποροῦνε,
πάντοτε τὴν ἀλήθεια ὁμιλοῦντες,
πλὴν χωρὶς μίσος γιὰ τοὺς ψευδόμενους.

Καὶ περισσότερη τιμὴ τοὺς πρέπει ὅταν προβλέπουν,
καὶ πολλοὶ προβλέπουν,
πῶς ὁ Ἐφιάλτης θὰ φανεῖ στὸ τέλος,
κ᾿ οἱ Μῆδοι ἐπιτέλους θὰ διαβοῦνε.

Υ.Γ. - Όσον αφορά με την ενημέρωση για την εξέλιξη του θέματος, πρέπει να φτύσουμε αίμα κυριολεκτικά για να μάθουμε τι γίνεται. Αλλά θα μάθουμε. Θα τα πούμε σύντομα και έχουμε να πούμε πολλά. Συμβαίνουν όμως και πολλά σημαντικά πράγματα γύρω μας που μας απασχολούν. Πράγματα που δε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας. Και αφορούν όλους μας...

Ο αγώνας δεν τελείωσε...

Ο αγώνας όχι μόνο δεν τέλειωσε, αλλά εξαπλώνεται σε πολλά επίπεδα. Θα έχουμε μια πλήρη ανάπτυξη της άποψης μας, το πιο πιθανό αύριο. Εννοείται πως όσο μπορούμε να πλησιάσουμε σε πληροφόρηση το προσπαθούμε. Έχει γίνει πολύ δύσκολο τις τελευταίες εβδομάδες, όπως όλοι έχουν καταλάβει. Και το πράγμα δείχνει να οδηγείται αλλού, αφού ενοχλεί ακόμα και το αίτημα για ενημέρωση. Εμείς είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε να είμαστε μέχρι να το τελειώσουμε υπέρ μας.

Η σημερινή ανάρτηση αποτελεί ένα πρώτο κάλεσμα για τους φίλους μας από την περιοχή, να κατέβουμε όλοι μαζί αύριο στο Σύνταγμα. Πολλοί από εμάς θα βρισκόμαστε από το πρωί, υπάρχουν κι άλλοι που θα κατέβουν απόγευμα. Για τους απογευματινούς που επιθυμούν να κατέβουν μαζί μας, στείλτε ένα mail στο antixyta.blogspot@gmail.com, με τίτλο για το Σύνταγμα, μέχρι αύριο τη 1 το μεσημέρι. Να δούμε πόσοι είμαστε και πως θα μεταβούμε και θα ειδοποιηθούμε όλοι με mail και με ανάρτηση. Η αναχώρηση υπολογίζεται γύρω στις 4 το απόγευμα. Βρισκόμαστε που βρισκόμαστε στην πλατεία, ας κατέβουμε και παρέα...

Το παρακάτω ποίημα εκφράζει κατά πολύ την πλειοψηφία των συμπολιτών μας ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΜΕ (συζητάω = κουβεντιάζω, συνομιλώ) κάθε ημέρα. Βέβαια για τις πλειοψηφίες και πως σχηματίζονται θα τα πούμε σύντομα.

 

Ευχαριστούμε τη φίλη που με το ποίημα που μας έστειλε, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά της...

Αύριο όλοι στο δρόμο... 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Δάγκωσαν φόλες στις Φοβόλες

και μ’ ανοιχτές φτερούγες

γυρνούν σε ρούγες και αυλές

στέκουν σε Λιακωτό

Λιακωτό ν’ απαγκιάσουνε,

Λιακωτό να σωθούνε,

Λιακωτό που τους έταξε

τη χρυσή γιατρειά.

Κι από κοντά κάτι «παιδιά»

εν χορώ θορυβούνε

και στις μάχες που δώσανε

τώρα αποπατούνε…

Ποιοι τους σπρώχνουνε σήμερα

ν’ αφανίσουν το χτες τους;

Ποιοι χυδαίοι τους πόλωσαν

με αισχρές τακτικές;

Κάθε λίγο και φτύνουνε

να γυαλίσουν παράσημα

που τα κάνουνε άσημα

με φτυσιές και βρισιές.

Εμμονές και εγωισμοί

μα και κούφιες παρόλες

τον αγώνα πληγιάσανε

τον γεμίσανε φόλες

Ο καιρός που κρινόμαστε

είναι προ των πυλών.

Μα τις σόλες που έλιωσε,

ο αγώνας δεν τέλειωσε…

Μη…

The Chronicles of Keratea

Επειδή πάντα χρειάζεται και λίγο γέλιο, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες ημέρες, δείτε αυτό το πολύ καλό βίντεο. Ανάρτηση για τα τελευταία νέα από Δευτέρα. 

Δυστυχώς, κανείς δεν ενημερώνει κανέναν...

Διαχείριση απορριμμάτων: 6 καυτά ερωτήματα...

Στα 10 δημοσιεύματα "προπαγάνδας" και ένα με αλήθειες...

Διαβάζουμε από το ΟΙΚΟ της Καθημερινής

Στην Κερατέα διεξάγεται πόλεμος για μια λύση διαχείρισης των απορριμμάτων που είναι απαρχαιωμένη και πανάκριβη, και μάλιστα δεν λαμβάνει υπόψη της το τρίπτυχο του μέλλοντος: επαναχρησιμοποίηση - ανακύκλωση - κομποστοποίηση. Το ΟΙΚΟ ξαναθέτει έξι ερωτήματα για τη διαχείριση των σκουπιδιών μας.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑΦΡΟΥ

Χωρίς έμπνευση και όραμα, πανάκριβος και δέσμιος μεγάλων συμφερόντων, ξεπερασμένος και ανεφάρμοστος, ο Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) Αττικής γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί ως λύση με κάθε τρόπο, παρά τις ποικίλες αντιδράσεις, με αποκορύφωμα εκείνες των κατοίκων της Κερατέας. Εγκεκριμένος το 2001, «παιδί» των αντιλήψεων της δεκαετίας του '90, ο αμφιλεγόμενος ΠΕΣΔΑ προβλέπει τρεις Χώρους Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (Υπολειμμάτων) στο λεκανοπέδιο της Αττικής -στη Φυλή, στο Γραμματικό και στην Κερατέα-, τέσσερα μεγάλα και πανάκριβα εργοστάσια επεξεργασίας των σκουπιδιών και περίπου 15 σταθμούς μεταφόρτωσης.

Το ΟΙΚΟ θέτει έξι κρίσιμα ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις.

1. Γιατί δεν μειώνουμε τον όγκο των απορριμμάτων;

Η διαχείριση των απορριμμάτων στην Ελλάδα αρχίζει πάντα από το τέλος: ποια θα είναι η τελική διάθεσή τους και πού θα τα θάψουμε ή εάν θα τα κάψουμε... Ετσι και ο Περιφερειακός Σχεδιασμός δεν απασχολείται καθόλου με το πώς θα μειωθεί ο όγκος των παραγόμενων απορριμμάτων. Ούτε στόχοι υπάρχουν ούτε μέτρα, όπως π.χ. κατάργηση της πλαστικής σακούλας και μείωση του πλαστικού, «πράσινες δημοπρασίες» στο Δημόσιο, συμφωνίες με τη βιομηχανία και τα εμπορικά δίκτυα για μείωση των συσκευασιών. Απουσιάζουν μέτρα ευαισθητοποίησης των πολιτών και ανταμοιβής των δήμων που μειώνουν τα σκουπίδια τους. Πρόληψη μηδέν. Γιατί; Μήπως γιατί τα σκουπίδια είναι χρυσός, τουλάχιστον για όσους τα διαχειρίζονται;

2. Γιατί δεν αναπτύσσεται σύστημα διαλογής στην πηγή, όπως σε όλη την Ευρώπη;

Οι στόχοι για την επαναχρησιμοποίηση - ανακύκλωση που περιλαμβάνει ο ΠΕΣΔΑ υπολείπονται των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων και των δυνατοτήτων που έχει αναδείξει η κοινωνία. Ταυτόχρονα, δεν λαμβάνεται κανένα επιπλέον μέτρο πέρα από το αμφισβητούμενο δίκτυο των μπλε κάδων. Γιατί δεν αναπτύσσεται επιτέλους σύστημα διαλογής στην πηγή, με διαχωρισμό των υλικών από τον ίδιο τον πολίτη; Γιατί δεν γίνεται το πρώτο βήμα, με την τοποθέτηση ειδικού κάδου για το χαρτί; Πάνω από το 70% των μπλε κάδων γεμίζουν με χαρτί, ενώ 430.000 τόνοι χαρτιού θάβονται κάθε χρόνο στον ΧΥΤΑ της Φυλής. Η συλλογή του χαρτιού θα ανακουφίσει μπλε κάδους και ΧΥΤΑ. Δημιουργεί, βέβαια, ένα πρόβλημα: μειώνει τον όγκο των σκουπιδιών που θα γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας στα μεγάλα εργοστάσια στους ΧΥΤΑ, άρα τα περιθώρια κέρδους…

3. Γιατί δεν προωθείται η κομποστοποίηση;

Γιατί δεν εντάσσει στο σχεδιασμό του την προσπάθεια εκτροπής από τον ΧΥΤΑ των οργανικών απορριμμάτων (αποφάγια, κλαδέματα κ.λπ.), που αποτελούν το 35% - 40% του συνόλου των οικιακών και δημοτικών σκουπιδιών; Η οικιακή κομποστοποίηση, η κομποστοποίηση κλαδεμάτων σε μικρούς χώρους, η υποχρέωση μηχανικής κομποστοποίησης μεγάλων παραγωγών απουσιάζουν από τον ΠΕΣΔΑ. Επίσης, δεν επιτρέπονται πρωτοβουλίες των δήμων για άλλη διαχείριση. Ο όγκος των σκουπιδιών που πάνε για τελική διάθεση θα μπορούσε να μειωθεί δραστικά (έως και 70%) με το συνδυασμό επαναχρησιμοποίησης - ανακύκλωσης - κομποστοποίησης.

4. Πού θα καίγονται οι 600.000 τόνοι SRF που θα παράγει η βιοξήρανση ετησίως;

Ο ΠΕΣΔΑ υιοθετεί, από όλες τις τεχνολογίες εργοστασιακής επεξεργασίας, τη βιοξήρανση, στην οποία τυγχάνει να ειδικεύεται -σχεδόν αποκλειστικά στην Ελλάδα- ο εθνικός εργολάβος των σκουπιδιών, και όχι μόνο. Πώς εξηγείται το γεγονός ότι η πρόσφατη απόφαση του κυβερνητικού γενικού γραμματέα Περιφέρειας Αττικής για την επικαιροποίηση του ΠΕΣΔΑ (17/1/2011) δίνει σαφή εντολή στους μελετητές να «ενσωματώσουν τις νέες και ανερχόμενες τεχνολογίες στον τομέα της επεξεργασίας διαχείρισης στερεών αποβλήτων (βιολογική ξήρανση, θερμική επεξεργασία)»; Τι σημαίνει βιολογική ξήρανση; Σε ένα μεγάλο εργοστάσιο έρχονται ανάκατα όλα τα σκουπίδια, ξεδιαλέγονται κάποια ανακυκλώσιμα (κυρίως μέταλλα και γυαλί) και το υπόλοιπο μέρος (αφού απομακρυνθεί η υγρασία του) δεματοποιείται και γίνεται ένα καύσιμο από σκουπίδια, που ονομάζεται SRF. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα: πού θα καούν οι 600.000 τόνοι SRF που θα παράγονται ετησίως στην Αττική (1.000.000 σε όλη την Ελλάδα, αφού όλως τυχαίως επελέγη η ίδια τεχνολογία...); Ουδείς γνωρίζει. Πώς μπορείς να προωθείς ένα σχεδιασμό χωρίς να έχεις προβλέψει την απορρόφηση του τελικού προϊόντος; Ετοιμάζονται και εργοστάσια καύσης; Θα επιβληθούν ως αναγκαία για να καεί το SRF; Υπάρχει «λύση» για τις χωματερές της τοξικής στάχτης και για τις διοξίνες;

5. Γιατί επιλέγεται μια τόσο ακριβή μέθοδος;

Οι υποστηρικτές του ΠΕΣΔΑ και της άτεγκτης εφαρμογής του ισχυρίζονται ότι πρέπει να εφαρμοστεί, για να μη χαθούν τα κονδύλια της Ε.Ε. Και όμως, το οικονομικό σκέλος του Σχεδιασμού είναι πολύ αδύνατο σημείο. Το κόστος της βιοξήρανσης φτάνει τα 180 ευρώ τον τόνο (τέσσερις φορές πάνω από το κόστος της σημερινής διαχείρισης), ενώ η πρόταση των οικολογικών οργανώσεων που στηρίζεται στην επαναχρησιμοποίηση - ανακύκλωση - κομποστοποίηση κοστίζει 70 ευρώ/τόνο. Ποιος, εκτός από τους εργολάβους, έχει συμφέρον από μια τόσο ακριβή μέθοδο; Η αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ δεν σημαίνει απώλεια των επιδοτήσεων της Ε.Ε., παρά μόνο ίσως όσων έχουν εγκριθεί για τον ΧΥΤΑ Κερατέας. Αλλά είναι ανάπτυξη το να πετάς τα κονδύλια σε τρύπες σκουπιδιών, πληρώνοντας μια ζωή για λάθος επιλογές; Γιατί να μη διατεθούν όλοι οι εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι για τα απορρίμματα (και είναι μεγάλοι) για ένα δημόσιο, φιλικό προς το περιβάλλον, σύστημα διαχείρισής τους;

6. Γιατί επιμένουν στην Κερατέα;

Το πεδίο βρίσκεται εντός κηρυγμένης αρχαιολογικής ζώνης, δίπλα στην πρώτη ζώνη προστασίας και σε άμεση επαφή με τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου. Εχει χαρακτηριστεί τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ενώ υπάρχει πλήθος μεταλλευτικών στοών στο υπέδαφος. Βρίσκεται εντός ρέματος με περιοδική ροή, ενώ υπάρχει και πηγή. Από το χώρο του ΧΥΤΑ διέρχεται υπογείως ο αγωγός φυσικού αερίου και τέμνεται από το σεισμικό τόξο Καρύστου-Πατρόκλου! Είμαστε σίγουροι ότι είναι ο πιο κατάλληλος χώρος;