Κερατέα 08.02.2011: Η νίκη απέναντι στο φόβο και την τρομοκρατία...

Πέρασαν τρία χρόνια από την «Μαύρη Τρίτη», εκείνη την τόσο δύσκολη αλλά και τόσο σημαντική ημέρα: Τα ματ μπήκαν μέσα στην πόλη την 60ή ημέρα του αγώνα μας.

Το απόγευμα 8^ης Φεβρουαρίου 2011 έχει προηγηθεί η «εισβολή» ασφαλιτών σε σπίτια συμπολιτών μας. Η προσαγωγή ενός απ' αυτούς οδηγεί, τελικά, στα γεγονότα που όλοι γνωρίζουμε. Τα ματ αφήνουν τη Λαυρίου και εισβάλλουν στην πόλη μας. Ξεκινούν πολύωρες συγκρούσεις που φτάνουν μέχρι την κεντρική πλατεία της Κερατέας και τα γύρω τετράγωνα. Η πόλη μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη.

Η βία από την πλευρά των ματ είναι ασύγκριτα μεγάλη σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα. Το ίδιο όμως και η αντίδραση των πολιτών που δεν κάνουν πίσω, δεν υποχωρούν. Ταυτόχρονα, στο μπλόκο των κατοίκων γίνεται απόπειρα εκκαθάρισης από άλλες αστυνομικές δυνάμεις. Παρά τις καταστροφές, την επόμενη ημέρα όλα βρίσκονται ξανά στη θέση τους.

Εκείνη τη βραδιά 5 συμπολίτες μας συλλαμβάνονται και ξυλοκοπούνται άγρια από τα ματ.  Χαρακτηριστικό είναι το σπάσιμο του χεριού ενός εξ αυτών μέσα στην κλούβα, όπου καθώς επιστρέφουν ένας ένας οι «άνδρες των ματ» ξεσπούν στους συλληφθέντες χτυπώντας τους. Οι 5 συμπολίτες μας κατηγορούνται, τελικά, με βαριά κακουργήματα μαζί με άλλους δύο, των οποίων οι κατηγορίες βασίζονται σε μετέπειτα καταθέσεις αστυνομικών. Οι υποθέσεις τους δεν έχουν φτάσει ακόμα στη δικαιοσύνη.

Τι ήταν το πιο σημαντικό εκείνη την ημέρα;

Ήταν η οριστική νίκη των κατοίκων αυτής της πόλης απέναντι στο φόβο και την τρομοκρατία που άνοιξε το δρόμο για τη 18^η Απριλίου 2011 και την αποχώρηση των ματ.

Την επόμενη ημέρα, παρότι η πόλη μαζεύει τα κομμάτια της, παρότι υπάρχει αγωνία για την τύχη των συλληφθέντων και οργή για τη βίαιη συμπεριφορά απέναντί τους, αυτό που είναι εύκολα διακριτό είναι το χαμόγελο στα πρόσωπα όλων και η σιγουριά πως "τώρα δεν μας σταματάει τίποτα πια".

Το βράδυ της 9^ης Φεβρουαρίου πραγματοποιείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει ποτέ στην πόλη μας. Χιλιάδες κάτοικοι και φίλοι γεμίζουν την κεντρική πλατεία και τους γύρω δρόμους δίνοντας όλοι μαζί τον παλμό της νίκης. Αυθόρμητα πραγματοποιείται πορεία μέχρι το μπλόκο των ματ, γεγονός που αναγκάζει τις κλούβες, τον «Αίαντα» και τους «άνδρες των ματ και της ασφάλειας» να οπισθοχωρήσουν. Η ευχή "Καλό Πάσχα" ηχεί δυνατά μέσα στα κράνη τους.

Η Κερατέα αποτελεί πια σημείο αναφοράς στη συνείδηση πολλών και (μαζί με τις Σκουριές) είναι σύμβολο αγώνα σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. 

Όμως ο αγώνας μας δεν έχει τελειώσει. Συνεχίζεται στα δικαστήρια, στα μμε μα, κυρίως, στα σκοτεινά γραφεία της περιφέρειας, των υπουργείων, των βουλευτάδων και σε εκείνα των εταιρειών. Εκεί βρίσκονται οι αντίπαλοί μας. Δυστυχώς, οι έχοντες την ευθύνη δεν το έχουν καταλάβει ακόμα. Οι -για λίγους ακόμα μήνες- «ταγοί» αυτού του τόπου έχουν λοξοδρομήσει απ’ την πορεία της οριστικής λύσης και ακολουθούν την αδιέξοδη πορεία της συμβιβαστικής λύσης, παραδίνοντας άνευ όρων τη μεγάλη ευκαιρία που ο κόσμος εξασφάλισε με τον αγώνα του για τον τόπο και το μέλλον του. Το μόνο που κατάφεραν είναι να κληροδοτήσουν το πρόβλημα στις επόμενες γενιές και αυτό θα καταγράψει η Ιστορία δίπλα στο όνομά τους, αν είναι επιεικής μαζί τους. Μέχρι εκεί μπορούν…

Ημέρες μνήμης σαν αυτή της 8^ης Φεβρουαρίου οφείλουμε στους εαυτούς μας, στον αγώνα που δώσαμε αλλά, κυρίως, στις επόμενες γενιές να τις κρατάμε ζωντανές και να τις έχουμε σημαία και φάρο για το μέλλον. Η ιστορία κάποια στιγμή επαναλαμβάνεται και, αν ξεχάσουμε, εκείνη θα μας εκδικηθεί.

Υ.Γ.: Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014 εγκαινιάζεται ένα κλειστό γυμναστήριο. Θα ήταν προσβολή και πρόκληση, αν και δεν έχει ανακοινωθεί, να παραβρεθεί ο περιφερειάρχης σγουρός. Ελπίζουμε να μην εμφανιστεί και "χαλάσει η γιορτή", γιατί, εκτός του ότι δεν έχει καμία σχέση με το έργο, είναι εκείνος που συνειδητά και με συνέπεια υποστηρίζει την εφαρμογή του περιφερειακού σχεδιασμού ως μόνη λύση για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Είναι εκείνος που, στα περιφερειακά συμβούλια και σε όποια φόρα βρίσκεται και δεν υπάρχει εκπρόσωπος από τη Λαυρεωτική, μόνο απαξιωτικά λόγια έχει να πει για τον τόπο μας. 

Επίσης ελπίζουμε ο αξιότιμος κύριος Δήμαρχος να θυμηθεί και να βροντοφωνάξει ξανά: «ΟΥΤΕ ΧΥΤΑ – ΟΥΤΕ ΧΥΤΥ – ΟΥΤΕ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ», όπως είχε κάνει την ίδια ακριβώς ημέρα τρία χρόνια πριν στην κεντρική πλατεία της πόλης.  

Αρκεί αυτή τη φορά να το πιστεύει…