Τρέχοντας στον Κάκκαβο - Αγώνας Ορεινού Τρεξίματος "Ξε Σκουριά Ζω" !!!

Μεγάλη Παναγιά, Σκουριές, Ιερισσός, Κάκκαβος.

Μέρη μακρινά μα τόσο κοντινά για όλους όσοι έζησαν τα γεγονότα της Κερατέας.

Όλα όσα διάβαζα, έβλεπα, άκουγα ήταν τόσο γνωστά, σαν να τα ζούσα ξανά απλώς σε μια άλλη περιοχή, όχι στην Κερατέα. Τα γεγονότα στις Σκουριές και τα γύρω χωριά μου δημιούργησαν την επιθυμία -που μετατράπηκε γρήγορα σε υποχρέωση- να βρεθώ κοντά στους ανθρώπους που αγωνίζονταν για τη Γη και την Ελευθερία, όπως οι φίλοι στην Βορειοανατολική Χαλκιδική.

Όταν έμαθα για τη διοργάνωση του 2ου Αγώνα Ορεινού Τρεξίματος "Ξε Σκουριά Ζω" ένιωσα τον Κάκκαβο πιο κοντά από ποτέ. Δήλωσα αμέσως συμμετοχή, αδιαφορώντας για το αν ήμουν προετοιμασμένος για τα 25 περίπου χιλιόμετρα της διαδρομής. Το μόνο που ήθελα ήταν να βρεθώ στο βουνό, να το νιώσω από κοντά και να δω με τα μάτια μου τι πραγματικά συμβαίνει.

Φιλοξενήθηκα με την παρέα που με συνόδεψε στην Ιερισσό. Ο αγώνας ήταν μόλις μία εβδομάδα μετά από την μεγάλη συναυλία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και η εικόνα της Ιερισσού μαρτυρούσε τον απόηχό της. Στην είσοδο του χωριού υπήρχε ένα τεράστιο πανό που έβαζε τον επισκέπτη αμέσως στο κλίμα, όπως και το καλωσόρισμα στο "Γαλατικό Χωριό". Εντύπωση μου έκανε πως σχεδόν όλοι οι κάτοικοι που συναντήσαμε φορούσαν τις μπλούζες με το σύνθημα "ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ".

Την επόμενη ημέρα το πρωί το ραντεβού ήταν στην πλατεία της Μεγάλης Παναγιάς για το ξεκίνημα του αγώνα. Ανηφορίζοντας προς τον Κάκκαβο άρχισα να μαζεύω εικόνες, μυρωδιές, την ομορφιά της φύσης.

Σταθμός ανεφοδιασμού πριν το "ανάθεμα"

Μετά από λίγη ώρα, μέσα στο δάσος ένα έντονο βουητό ερχόταν πίσω από τα δέντρα. Ήταν τα μηχανήματα των "χρυσοθήρων". Η αστυνομία απαγόρευσε την πρόσβαση δίπλα από το εργοτάξιο.

Κομμένοι κορμοί δέντρων στις άκρες του δρόμου

Δρόμοι που πριν ήταν δάσος

Στον Λάκκο Καρατζά η καταστροφή σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερη

Η διαδρομή ήταν δύσκολη για μένα. Το αριστερό γόνατο παραιτήθηκε στα μισά και οι φλέβες μου πρήζονταν όταν η προσπάθεια γινόταν λίγο πιο έντονη. Ήμουν απροετοίμαστος για ένα τέτοιο εγχείρημα, όμως παρά τον πόνο μου ένιωθα όμορφα που ήμουν εκεί. Κατάλαβα πολύ καλά τι αγωνίζονται να σώσουν οι κάτοικοι. Απολάμβανα κάθε στιγμή στο βουνό και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ο τερματισμός στην Μεγάλη Παναγιά. 

Τα κατάφερα κι ας ήμουν ο τελευταίος που έφτασε στο Χοροστάσι.

Είχα όλο τον χρόνο να σκεφτώ πως, όταν η ζωή σε φέρει μπροστά σε έναν αγώνα που είσαι υποχρεωμένος να δώσεις, δεν θα σκεφτείς πόσο καλά προετοιμασμένος είσαι. Θα τα δώσεις όλα και θα θυσιάσεις τα πάντα. Θα πονέσεις, θα πέσεις, αλλά θα σηκωθείς και θα συνεχίσεις μέχρι να φτάσεις στο τέρμα. Στο δρόμο σου θα βρεις ανθρώπους να σε βοηθήσουν και να σου δώσουν κουράγιο, όπως με βοήθησαν ο Στυλιανός και ο Δημήτρης, όπως χιλιάδες συμπαραστάθηκαν στον αγώνα της Κερατέας και σήμερα συμπαραστέκονται στον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.

Ο Κάκκαβος είναι ένας όμορφος τόπος που αξίζει να πεθάνεις για να τον σώσεις.

Αξίζει όμως περισσότερο να τον ζεις!!! 

Ο αγώνας στις Σκουριές έχει πάρα πολλά κοινά με τον αγώνα της Κερατέας, τα οποία θα αναλυθούν σε επόμενη ανάρτηση. Είναι κι αυτός ένα πολύ μεγάλο σχολείο...



Ενημέρωση για τον αγώνα των κατοίκων: Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων 

Εκπομπή Αντιδραστήριο ΕΡΤ3: Αφιέρωμα στις Σκουριές (Μέρος Α') - Μέρος (Β')


 
Υ.Γ. 1 - Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου διεξάγεται ο 3ος Αγώνας Ορεινού Τρεξίματος "Ξε Σκουριά Ζω". Καλή επιτυχία σε συμμετέχοντες και διοργανωτές. 
Διοργάνωση:
Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάλης Παναγιάς - Σύλλογος Γυναικών Μεγάλης Παναγιάς

Υ.Γ. 2 - Φωτογραφίες από τον περσινό αγώνα:  Metaggitsinistas Omada, 2ος Αγώνας Ξε Σκουριά Ζω, Ξε Σκουριά Ζω 2014

Υ.Γ. 3 - Περαστικά στην Γεωργία